Μπουκάλια, κουτιά, χαρτιά, πανό, αφίσες πεταμένες - όλα κάτω. Σαν κάποιος να ήρθε, να έκανε την «επανάστασή» του και να την άφησε πίσω, πακεταρισμένη σε πλαστικό.
Μιλάμε για πολιτικοποιημένους νέους. Για ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν το σύστημα. Αλλά δε σκύβουν να πετάξουν ένα σκουπίδι στον κάδο. Δε μαζεύουν τα δικά τους, πόσο μάλλον των άλλων. Περιμένουν να έρθει η δημοτική καθαριότητα να τους καθαρίσει τη «συνείδηση» την επόμενη μέρα.
Λυπούμαστε που θα το πούμε, αλλά πρώτα πρέπει να μάθεις να ζεις, μετά να προσπαθείς να αλλάξεις τον κόσμο.
Πρώτα το παιδί μαθαίνει να βυζαίνει, μετά να πίνει γάλα από το μπιμπερό. Πρώτα μπουσουλάει, μετά περπατάει. Έτσι δεν είναι και η πολιτική ωριμότητα; Πώς γίνεται να μην ξέρεις να ζεις με σεβασμό και να θες να χτίσεις μια δίκαιη κοινωνία;
Πώς γίνεται να φωνάζεις για «ελευθερία» και να μην μπορείς να διαχειριστείς ένα κουτάκι μπύρας μετά το τέλος της συγκέντρωσης;
Πώς γίνεται να φωνάζεις για «δικαιώματα» και να αδιαφορείς για το δικαίωμα του άλλου να περπατήσει σε έναν καθαρό δρόμο την επόμενη μέρα;
Δεν είναι απλώς ξεφτίλα. Είναι πολιτισμικός αναλφαβητισμός.
Γιατί η καθαριότητα δεν είναι απλώς θέμα υγειονομικό. Είναι ένδειξη παιδείας. Είναι στάση ζωής. Είναι πράξη. Είναι ο πολιτισμός σου σε πράξη. Και τελικά, αυτό που λείπει δεν είναι η μόρφωση - είναι η παιδεία.
Να τα πούμε κι αλλιώς; Δεν είσαι επαναστάτης όταν πατάς το κουτάκι της μπύρας κάτω. Είσαι απλώς άλλος ένας που περιμένει από τους άλλους να του μαζέψουν τα απόνερα. Κι αυτό, δεν αλλάζει τον κόσμο. Τον συντηρεί.
Αν θέλεις αλλαγή, ξεκίνα με μια πράξη: μάζεψε το σκουπίδι σου.
Ίσως τότε αρχίσει πραγματικά κάτι να αλλάζει.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.