Ώρες ώρες λέω να γράψω μαλακίες
Που θέλουν οι εταιρείες να κάνουνε σουξέ
Μα τότε η καρδιά μου λέει:
"αλήτη, αν βγεις από το σπίτι μην ξαναρθείς ποτέ"
Και έρχονται οι νότες σαν προδότες
Κι οι στίχοι σαν ρουφιάνοι
Και με πολιορκούν
Και κει που λέω να πω για καλοκαίρια
Μου δένουνε τα χέρια Κι αλλού με οδηγούν
Ώρες ώρες λέω να γράψω για παιδάκια
Που ζούνε σε σπιτάκια σαν τους ναυαγούς
Παιδάκια που φοράνε συνολάκια
Και που προσέχουν να 'χουν καλούς κοιλιακούς
Να βγάλω κι εγώ κανένα φράγκο
Να μην είμαι στον πάγκο μονίμως αλλαγή
Μα τότε η καρδιά μου λέει:
"παπάρα, σε όλους για ν' αρέσεις θα χάσεις την ψυχή"
Και γράφω για τους δρόμους που χρόνια περπατάω
Κάτι μικρά δρομάκια που ο νους δεν τα χωρά
Κι από τις λεωφόρους πάντα θα προτιμάω
Εκείνα τα σοκάκια που η ψυχή χαμογελά
Ώρες ώρες λέω να γράψω για τον γιο μου
Που όλο με ρωτάει ελπίδα τι θα πει
Και τότε η φωνή είναι που σπάει.
Πώς να του εξηγήσεις Ελλάδα τι θα πει.
Και χέρι χέρι βγαίνουμε στους δρόμους
Και βλέπουμε ανθρώπους να βγάζουνε ψυχή
Και τότε του εξηγώ πως το τραγούδι
Δεν θέλει ούτε στίχο ούτε και μουσική.
Και γράφω για τους δρόμους που χρόνια περπατάω
Κάτι μικρά δρομάκια που ο νους δεν τα χωρά
Κι από τις λεωφόρους πάντα θα προτιμάω
Εκείνα τα σοκάκια που η ψυχή χαμογελά.
Υ.Γ.
Τραγούδι: "Οι δρόμοι μου"
Στίχοι: Σταμάτης Χατζηευσταθίου
Μουσική: Σταμάτης Χατζηευσταθίου
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Χατζηευσταθίου
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.