Όσοι δεν έχουν αναπτύξει ένα ισχυρό πνευματικό επίπεδο πλαισιωμένο από συμπόνια, στην πορεία εκμαυλίζονται από την εξουσία και τα προνόμια που προκύπτουν από την άσκησή της.
Και μένουν ελάχιστοι και εκλεκτοί, που αντιλαμβάνονται την ουσία της ύπαρξης και -όσο μπορούν- αγωνίζονται, κάτω από δύσκολες συνθήκες, να φανούν αντάξιοι της αίσθησης δικαίου που τους κατατρέχει.
Ξεχωριστή θέση στο μυαλό και την καρδιά μου κατέχει, από τους σύγχρονους, ο “Pepe” Mujica.
Ο θάνατός του μ’ άφησε με τη βαθιά δυσφορία, ότι χάθηκε δια παντός ένα σπάνιο είδος «σωστής» πολιτικής συμπεριφοράς και μας μένουν παρανοϊκοί, μοχθηροί, υπερφίαλοι δικτατορίσκοι, τσογλάνια γόνοι, συμμορίες, που δεν δίνουν δεκάρα για τους συνανθρώπους τους, φτιάχνοντας μια πολιτεία τύραννο για τους πολίτες.
Ο Πέπε ήταν μεγάλος γιατί κυβέρνησε με ανθρωπιά («Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια», Λέων Τολστόι).
Για μεγάλη μας ατυχία, οι ελαχιστότατοι δικοί μας, περιγράφονται ξεκάθαρα με την Τυρναβίτικη παροιμία: «Γλυκαθ’κε η γριά στα σύκα, τρώει και τα συκόφυλλα».
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.