Βρωμάει από τη βρωμιά που αφήνει η αδιαφορία, από τη δυσωδία της εγκατάλειψης και από την αποσύνθεση μιας πόλης που μοιάζει να έχει παραιτηθεί.
Η Αθήνα έχει φτάσει σε σημείο να θυμίζει έναν υπαίθριο σκουπιδότοπο.
Με πεζοδρόμια γεμάτα σακούλες, παγκάκια με κουτάκια, σταθμούς μετρό με χαρτιά, μπουκάλια και κουτιά φαγητού πεταμένα δίπλα σε… άδειους κάδους. Στον ηλεκτρικό το ίδιο. Στις πλατείες. Στις στάσεις. Στα πεζοδρόμια. Στις γωνίες κάθε γειτονιάς.
Και όχι, δεν είναι μόνο θέμα υποδομών.
Ναι, οι κάδοι είναι λίγοι. Ναι, είναι ξεχαρβαλωμένοι, υπερχείλισαν ή δεν μαζεύονται έγκαιρα. Ναι, η Πολιτεία και ο Δήμος μοιάζουν ανίκανοι να διαχειριστούν το πρόβλημα σε βάθος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κι εμείς.
Γιατί, για να το πούμε ξεκάθαρα:
Και όχι, δεν είναι μόνο θέμα υποδομών.
Ναι, οι κάδοι είναι λίγοι. Ναι, είναι ξεχαρβαλωμένοι, υπερχείλισαν ή δεν μαζεύονται έγκαιρα. Ναι, η Πολιτεία και ο Δήμος μοιάζουν ανίκανοι να διαχειριστούν το πρόβλημα σε βάθος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κι εμείς.
Γιατί, για να το πούμε ξεκάθαρα:
Κανένας Δήμος δεν μπορεί να μαζέψει την ανευθυνότητα.
Κανένα συνεργείο καθαριότητας δεν προλαβαίνει τη βρωμιά της νοοτροπίας.
Όταν κάποιος ψάχνει τον κάδο, αδειάζει σακούλες και φεύγει αφήνοντας τα πάντα χυμένα απ’ έξω, αυτό δεν είναι απλώς φτώχεια. Είναι και εγκατάλειψη από την κοινωνία.
Όταν βλέπει κάποιος τα σκουπίδια έξω και λέει «ε, ας τ’ αφήσω κι εγώ», αυτό λέγεται συνήθεια του «δε βαριέσαι».
Όταν πετάμε ό,τι να 'ναι μέσα στον κάδο ανακύκλωσης, από φλούδες μέχρι οικοδομικά μπάζα, αυτό λέγεται έλλειψη σεβασμού, όχι άγνοια.
Όταν υπάρχουν κάδοι λίγα μέτρα πιο πέρα, αλλά εμείς αφήνουμε τα απορρίμματα δίπλα στο παγκάκι που καθόμαστε, αυτό λέγεται αδιαφορία για τον δημόσιο χώρο.
Και για να είμαστε ξεκάθαροι:
Κανένα συνεργείο καθαριότητας δεν προλαβαίνει τη βρωμιά της νοοτροπίας.
Όταν κάποιος ψάχνει τον κάδο, αδειάζει σακούλες και φεύγει αφήνοντας τα πάντα χυμένα απ’ έξω, αυτό δεν είναι απλώς φτώχεια. Είναι και εγκατάλειψη από την κοινωνία.
Όταν βλέπει κάποιος τα σκουπίδια έξω και λέει «ε, ας τ’ αφήσω κι εγώ», αυτό λέγεται συνήθεια του «δε βαριέσαι».
Όταν πετάμε ό,τι να 'ναι μέσα στον κάδο ανακύκλωσης, από φλούδες μέχρι οικοδομικά μπάζα, αυτό λέγεται έλλειψη σεβασμού, όχι άγνοια.
Όταν υπάρχουν κάδοι λίγα μέτρα πιο πέρα, αλλά εμείς αφήνουμε τα απορρίμματα δίπλα στο παγκάκι που καθόμαστε, αυτό λέγεται αδιαφορία για τον δημόσιο χώρο.
Και για να είμαστε ξεκάθαροι:
Δε βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όσους αφήνουν ένα σακουλάκι με φαγητό δίπλα στον κάδο, ή ρούχα κρεμασμένα απέξω. Μπορεί να μην είναι το ιδανικό σημείο, αλλά εκεί τουλάχιστον υπάρχει πρόθεση προσφοράς, ένα ίχνος ανθρωπιάς. Κι αυτή δεν μυρίζει. Αντίθετα, ευωδιάζει.
Το πρόβλημα είναι αλλού:
Στην έλλειψη παιδείας, στην ανοχή της ασχήμιας, στην απροθυμία να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί ως πολίτες μιας πόλης που κάποτε λεγόταν «κέντρο του πολιτισμού».
Η κατάσταση στους χώρους υγειονομικής ταφής; Πονεμένη ιστορία.
Η κατάσταση στους χώρους υγειονομικής ταφής; Πονεμένη ιστορία.
Η αποκομιδή; Σε πολλά σημεία προβληματική.
Η διαχείριση των απορριμμάτων; Καθυστερημένη, ανεπαρκής, σχεδόν πρόχειρη.
Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει απλό:
Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει απλό:
Θα συνεχίσουμε να ζούμε μέσα στη βρωμιά με κατεβασμένο το κεφάλι, ή θα αρχίσουμε να απαιτούμε, αλλά και να πράττουμε;
Γιατί όσο ο Δήμος κοιμάται και η Πολιτεία αδιαφορεί, τόσο το πρόβλημα θα μας «ξεβράζει» μπροστά στην πόρτα μας. Κυριολεκτικά – με τόνους σκουπιδιών.
Και μεταφορικά – με κάθε μορφή κοινωνικής εγκατάλειψης και παραίτησης.
Γιατί τελικά, δεν είναι απλώς θέμα καθαριότητας. Είναι και θέμα παιδείας.
Γιατί όσο ο Δήμος κοιμάται και η Πολιτεία αδιαφορεί, τόσο το πρόβλημα θα μας «ξεβράζει» μπροστά στην πόρτα μας. Κυριολεκτικά – με τόνους σκουπιδιών.
Και μεταφορικά – με κάθε μορφή κοινωνικής εγκατάλειψης και παραίτησης.
Γιατί τελικά, δεν είναι απλώς θέμα καθαριότητας. Είναι και θέμα παιδείας.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.