Τα νιάτα φθίνουν κι εγώ στα ίδια
μες στου ονείρου τ’ αποκαΐδια
μα ό,τι είναι δύσκολο στην πράξη
έχει πολλά να μας διδάξει
Έρημος δρόμος, τι να προσμένω;
Τίποτε όμως δεν πάει χαμένο.
Σμίλεψαν και εχθροί και φίλοι
Του εαυτού την πρώτη ύλη.
Όλοι φευγάτοι κι αν κάνω πίσω
Ποιο μονοπάτι ν’ ακολουθήσω;
Αν το μυαλό δεν βρίσκει λύση
άσ’ την καρδιά ν’ αποφασίσει.
Δεν θα ήταν φρόνιμο
Να κάθεσαι να κλαις
Για χαμένες εκδοχές.
Κι όταν ένα όνειρο
Δεν βγάζει πουθενά
Ψάξε αλλού την ομορφιά.
Κόβουν ανάσα αυτά που είδες
σαν ξεθωριάσαν οι παρωπίδες
που σ’ αποχαιρετούν για πάντα
κάπου εκεί γύρω στα τριάντα.
Μια ιδέα φτάνει για δεκανίκι.
Όλα μια πλάνη, τι σου ανήκει;
Σαν καραβάκι χρόνια πλέω
Όπου με σπρώχνει το τυχαίο.
Τόσοι της μοίρας λαθρεπιβάτες
κι άλλοι ανθίσαν με ξένες πλάτες.
Μέσα στης νιότης μου το κάλλος
μπορούσα να ’μαι κάποιος άλλος.
Υ.Γ.
Τραγούδι: "Ψάξε άλλου την ομορφιά"
Μουσική: Διομήδης Μεσημβρινός
Στίχοι: Διομήδης Μεσημβρινός
Πρώτη εκτέλεση: Διομήδης Μεσημβρινός
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.