Αγαπώ όλα τα ζώα, αλλά έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα σκυλιά και στα δελφίνια. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει επειδή είναι πολύ γλυκά, τρυφερά και σίγουρα πιο έξυπνα από εμένα ή αν συμβαίνει για κάποιο άλλο λόγο. Δελφίνι είδα τελευταία φορά στις Σποράδες, άρα ήταν λίγο δύσκολο να βρω στην Αθήνα. Έτσι, πήρα συνέντευξη από ένα αδέσποτο σκύλο, τον Μπόμπι. Έστω κι αν ένας μόνο άνθρωπος αγαπήσει τα ζώα διαβάζοντας τη συνέντευξη αυτή, θα νιώσω μεγάλη χαρά διότι θα ξέρω πως έγινε καλύτερος άνθρωπος αγαπώντας τα...
Ο Μπόμπι συχνάζει στην κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης, είναι λίγο μεγάλος σε ηλικία και δεν έχει την ελαστικότητα και τον ενθουσιασμό που είχε στα νιάτα του. Όμως παραμένει ευγενικός, ήρεμος και καλός και είχε πολλά να μου πει, αφού έχει δει και ζήσει τα πάντα. Μου έκανε εντύπωση ότι μιλούσε με καλά λόγια για τους ανθρώπους. Αγαπητοί μου φίλοι σας παρουσιάζω τον Μπόμπι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Γεια σου φίλε!»
ΜΠΟΜΠΙ: «Γεια, καλή χρονιά»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Επίσης! Υγεία να έχεις, όλα τα άλλα θα έρθουν!»
ΜΠΟΜΠΙ: «Ποιά άλλα ρε φίλε, δεν μου έχουν μείνει πλέον και πολλά χρόνια...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Δεν πρέπει να έχεις παράπονο, είσαι από τους προνομιακούς. Δεν είσαι κλεισμένος μέσα σε κάποιο σπίτι, δεν σε τραβούν από ένα λουρί, κάνεις την ανάγκη σου όποτε θέλεις, κοιμάσαι όπου θες και έχεις μάθει ακόμα και να περνάς τον δρόμο μόνος σου!»
ΜΠΟΜΠΙ: «Δεν στα έχουν πει καλά, δεν είναι τόσο απλά. Το πρωί που γίνεται πανικός από αυτοκίνητα η ζωή μου κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να έχω αποκτήσει εμπειρία, αλλά αν κάποιος τρέχει με το αμάξι, δεν προλαβαίνει να σταματήσει, ούτε εγώ να περάσω απέναντι. Ήδη με έχουν πατήσει δυο φορές... Από θαύμα γλίτωσα. Επίσης, τους χειμώνες παγώνω τα βράδια. Όταν βρέχει, γίνομαι μούσκεμα και τρέμω από το κρύο. Άσε που και φόλα έχω φάει και ευτυχώς με γλίτωσαν στο... τσακ μερικές κυρίες».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Ποιά είναι η άποψή σου για τους ανθρώπους;»
ΜΠΟΜΠΙ: «Τους αγαπώ πολύ. Με προσέχουν, μου μιλούν, με χαϊδεύουν, με ταΐζουν. Δεν είναι όλοι καλοί, αλλά ακόμα και οι κακοί, εκείνοι που με χτυπούν και με φτύνουν, αν μια μέρα μου ζητήσουν συγγνώμη, εγώ θα τους συγχωρέσω και θα τους κουνήσω την ουρά».
ΜΠΟΜΠΙ: «Τους αγαπώ πολύ. Με προσέχουν, μου μιλούν, με χαϊδεύουν, με ταΐζουν. Δεν είναι όλοι καλοί, αλλά ακόμα και οι κακοί, εκείνοι που με χτυπούν και με φτύνουν, αν μια μέρα μου ζητήσουν συγγνώμη, εγώ θα τους συγχωρέσω και θα τους κουνήσω την ουρά».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Δυστυχώς όμως ακούω καθημερινά περιπτώσεις που σας κακομεταχειρίζονται».
ΜΠΟΜΠΙ: «Κι εγώ ακούω και βλέπω και τα ζω. Και μου τα έχει πει και ο πατέρας μου ο Τζακ και ο παππούς μου ο Τάκης. Αλλά σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα για εμάς. Οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο ευαισθητοποιημένοι με τα ζώα και μας προσέχουν περισσότερο. Ο παππούς μού έλεγε ότι παλιά δεν υπήρχαν φιλοζωικές, οι εφημερίδες δεν αφιέρωναν ούτε στήλη για τα ζώα και οι τηλεοράσεις δεν ανέφεραν ποτέ τίποτα. Σήμερα υπάρχουν εκπομπές στα κανάλια, υπάρχει ακόμα και κανάλι αφιερωμένο αποκλειστικά στα ζώα, το Αnimal Channel, οι εφημερίδες αφιερώνουν σελίδες, ενώ στο ίντερνετ και στο Facebook υπάρχουν συνεχώς αναρτήσεις, βίντεο και φωτογραφίες αφιερωμένες στα ζώα. Παλιά δεν υπήρχε καν ίντερνετ. Και τα νέα παιδιά αρχίζουν να αγαπούν τα ζώα και αυτό σημαίνει ότι αυτομάτως το συντριπτικό ποσοστό των παιδιών όλων αυτών των φιλόζωων γονιών θα είναι φιλόζωοι. Για αυτό λέω, δεν παραπονιέμαι. Είμαι τυχερός που δεν ζω στην εποχή του μπαμπά μου και του παππού μου».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Καλά σε λίγο θα μου πεις, ότι ζεις σε έναν παραδεισένιο κόσμο».
ΜΠΟΜΠΙ: «Μα, δεν άκουγες αυτά που σου είπα πριν; Αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες, απλά σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα από ό,τι ήταν παλαιότερα. Όμως θα πρέπει ακόμα να περάσουν αρκετές γενεές για να φτάσει στο σημείο όλη η ανθρώπινη κοινωνία να μας σέβεται. Δεν λέω να μας αγαπάει ή να μας χαϊδεύει, απλά να μας σέβεται. Να μην μας χτυπάνε, να μην μας φοβούνται, να μην μας σερβίρουν δηλητήριο.»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Μερικοί λένε: «Μα καλά εδώ οι άνθρωποι πεινάνε και εσείς ασχολείστε με τα ζώα;»
ΜΠΟΜΠΙ: «Έτσι λένε; Είναι ό,τι πιο βλακεία έχω ακούσει. Πώς μπορείς να νοιαστείς για τον άνθρωπο αν δεν αγαπάς ένα ζώο που σε κοιτάει στα μάτια, που είναι απροστάτευτο και αθώο; Δηλαδή αν δουν ένα ζώο να πεθαίνει, δεν θα το βοηθήσουν; Και υποτίθεται ότι νοιάζονται για τον άνθρωπο; Είναι παράλογο! Και να σου πω και κάτι άλλο; Μια υγιή κοινωνία ξεκινάει από την αγάπη και τον σεβασμό της προς τα ζώα. Πώς μπορεί μια ανθρώπινη κοινωνία να είναι υγιής και ηθική αν αδιαφορεί για τα ζώα και το περιβάλλον; Είναι κακοί και υποκριτές όσοι το λένε αυτό...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Μερικοί σας κατηγορούν ότι τους δαγκώνετε...»
ΜΠΟΜΠΙ: «Από την ημέρα που γεννιέται ένας σκύλος -οποιασδήποτε ράτσας- δεν θέλει και δεν πρόκειται να δαγκώσει έναν άνθρωπο. Αγαπούμε τον άνθρωπο εκ γενετής. Θα δαγκώσουμε μόνο σε τρεις εξαιρέσεις: α) αν μας εκπαιδεύσουν να το κάνουμε, β) αν μας χτυπούν ή μας πετούν πέτρες ή μας χτυπούν με ξύλα, εμείς για να προστατευθούμε θα δαγκώσουμε και γ) καμιά φορά αν τρώμε και βάλετε το χέρι σας μέσα στο πιάτο μας... ε, εκεί τα θέλει ο κώλος σας!»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Πριν μερικές ημέρες κάποιος σκότωσε με βαριοπούλα έναν σκύλο επειδή λέει ότι του κυνηγούσε τις κότες»
ΜΠΟΜΠΙ: «Τί είναι βαριοπούλα;»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Είναι ένα μακρύ και βαρύ σίδερο, ένα σφυρί».
ΜΠΟΜΠΙ: «Όταν εμείς βλέπουμε μια κότα, είναι όπως όταν εσείς βλέπετε ένα παγωμένο καρπούζι μέσα στο κατακαλόκαιρο. Δεν θα πάτε εκεί να το... περιεργαστείτε; Είμαστε σκυλιά, άλλοι είναι γάτες, άλλοι είναι άνθρωποι. Δεν είμαστε το ίδιο, είμαστε διαφορετικοί εντελώς... Δηλαδή, αυτός τί ήθελε να κάνει; Να τιμωρήσει τον σκύλο σκοτώνοντάς τον; Να εκδικηθεί ένα σκυλί; Είναι απίστευτο! Φανταστείτε τί μπορεί να κάνει σε έναν άνθρωπο που θα έχει και κάποιο λόγο ή αφορμή... Έχουμε πολλή ενέργεια και λογικό είναι όταν δούμε κότες να τρέχουν τις κυνηγάμε. Δεν μας έχει μάθει κανείς το αντίθετο... Να ξέρετε ότι είναι πολύ επικίνδυνος αυτός ο άνθρωπος, για να σκοτώσει ένα σκύλο. Στο μέλλον θα χτυπάει όχι μόνο σκυλιά, αλλά και γυναίκες και παιδιά...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Ναι, αλλά εμείς δεν θα πάμε μέσα σε ένα ξένο σπίτι για να φάμε το παγωμένο καρπούζι, θα το φάμε μέσα στο δικό μας...»
ΜΠΟΜΠΙ: «Μου λες ανοησίες. Κοίταξε, εμείς δεν μάθαμε ούτε από το σχολείο, ούτε από τους γονείς μας, ούτε από τη σκυλίσια κοινωνία να μην τρώμε όταν δούμε φαγητό σε άλλο σπίτι. Δεν έχουμε τους ηθικούς κανόνες των ανθρώπων, στο είπα και πριν, είμαστε διαφορετικά όντα. Αυτό που μαθαίνουμε είναι να αγαπάμε, να σεβόμαστε, να είμαστε πιστοί και να είμαστε ευγνώμονες. Όχι αν πρέπει να φάμε στο δικό μας χωράφι και όχι στο διπλανό. Και στο κάτω κάτω, ακόμα κι αν το ξέραμε, πρέπει να μας χτυπήσετε ή να μας σκοτώσετε; Εδώ εσείς βγάζετε έξω από τη φυλακή τους παιδεραστές και τους βιαστές και σας πειράζει αν ένας σκύλος δαγκώσει έναν παππού που τον χτυπάει με τη μαγκούρα ή αν κυνηγήσει κότες; Άλλωστε όλα στα φύση είναι μια αλυσίδα. Τρώμε τα πιο αδύναμα όντα για να ζήσουμε, αλλά ποτέ δεν τα βασανίζουμε. Εσείς γιατί βασανίζετε;»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Δεν ξέρω, ίσως διότι ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο ον... Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο, να φοβάται ο άνθρωπος τον σκύλο, αν είναι αδέσποτο και δεν τον έχει ξαναδεί;»
ΜΠΟΜΠΙ: «Όχι, να μην φοβάται. Απλά θα προτιμούσα να τον μυρίσω πρώτα. Μερικοί μας έχουν χτυπήσει στο παρελθόν, για αυτό καμιά φορά δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν κάποιος θα με χαϊδέψει ή θα με χτυπήσει. Για αυτό να με αφήσει πρώτα να τον μυρίσω, να καταλάβω ότι με νοιάζεται και μετά να με χαϊδέψει αν θέλει...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Υπάρχει η φήμη ότι τα σκυλιά μπορούν να μυρίσουν έναν άνθρωπο που δεν αγαπάει τα ζώα ή που φοβάται. Είναι αλήθεια;»
ΜΠΟΜΠΙ: «Ναι είναι! Μπορούμε εύκολα να το καταλάβουμε. Για αυτό είτε γαβγίζουμε, είτε τον προσπερνάμε αδιάφορα. Αλλά το καταλαβαίνουμε. Επίσης, καταλαβαίνουμε ποιός μας αγαπάει. Και μόνο μυρίζοντάς τον ή κοιτώντας το πρόσωπό του μπορούμε να ξέρουμε αν μας αγαπάει...»
ΜΠΟΜΠΙ: «Ναι είναι! Μπορούμε εύκολα να το καταλάβουμε. Για αυτό είτε γαβγίζουμε, είτε τον προσπερνάμε αδιάφορα. Αλλά το καταλαβαίνουμε. Επίσης, καταλαβαίνουμε ποιός μας αγαπάει. Και μόνο μυρίζοντάς τον ή κοιτώντας το πρόσωπό του μπορούμε να ξέρουμε αν μας αγαπάει...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Επειδή δεν θέλω να σε κουράσω άλλο, θα ήθελα να μου πεις ποιές τροφές σε έχουν πειράξει στο παρελθόν και δεν πρέπει να τρως».
ΜΠΟΜΠΙ: «Αν και μου αρέσουν πάρα πολύ, τα γλυκά και γενικά ό,τι περιέχει ζάχαρη είναι πολύ επικίνδυνα. Επίσης, απαγορεύεται να τρώμε ό,τι έχει σχέση με άμυλο, δηλαδή ψωμί και πατάτα, καθώς και το σταφύλι που περιέχει ένα ένζυμο που μπορεί να μας σκοτώσει. Αυτά είναι τα πιο βασικά»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Και κάτι τελευταίο, τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους ανθρώπους;»
ΜΠΟΜΠΙ: «Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω που με αγαπούν και με φροντίζουν. Θέλω να ευχαριστήσω όλες τις φιλοζωικές και τα μέλη τους που αφιλοκερδώς και με μόνο γνώμονα την αγάπη τους προς τα ζώα μας προσέχουν, μας κάνουν εμβόλια και βρίσκονται στο πλάι μας. Επίσης, θα ήθελα να πω στους φιλόζωους να μην τσακώνονται μεταξύ τους. Ξέρω πως όλοι μας αγαπούν. Αλλά βλέπω μερικές φορές να τσακώνονται και να βρίζονται και στεναχωριέμαι. Να ξέρουν ότι όποτε τσακώνονται μεταξύ τους το νιώθω... Δεν θέλω να τσακώνονται...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: «Σε ευχαριστώ πολύ Μπόμπι, ήσουν απίθανος»
ΜΠΟΜΠΙ: «Και μετά με λένε εμένα... γλείφτη!!!»
Υ.Γ.
Συνέντευξη στον Δημήτρη Ανδρικόπουλο (μετάφραση έκανε ο Γκλεν)
Πηγή: axion-esti.blogspot.com
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.