Οι εποχές αλλάζουν, αλλάξαν, θα αλλάζουν και ταυτόχρονα οι εποχές είναι ίδιες και επαναλαμβάνονται... τα ερεθίσματα όμως, είναι αυτά που "φτιάχνουν" τον καθένα από μας και προσδιορίζουν την κάθε του εμπειρία.
Παράλληλα είμαστε παιδιά της εποχής μας. Εκείνη μας γεννά και εκείνη μας κρεμά την ταυτότητα τού πώς θα ζεις στην εποχή αυτή, στο χωρόχρονο της δικής σου ιστορίας, μιας ολόκληρης δηλαδή ζωής.
Πόσο βάναυσο είναι να εγκλωβίζεσαι και να σπαταλάς τη ζωή σου, την προσωπική σου ιστορία σε μια "λάθος" εποχή; Είσαι δούλος της και αφέντης της μαζί, αλλά ποτέ δεν μπορεί να την προσπεράσεις, διότι εκείνη σου δίνει την πνοή, το σωστό και το λάθος της.
Επιλέγεις σε ό,τι μπροστά σου πάντα έχεις οδεύοντας και ισορροπώντας στα όρια της, μπερδεύοντας την ανάσα σου με τα χνώτα της όσο ξένα και άχαρα κι αν φαντάζουν.
Γεννήθηκαν και τα φύλα και πολλαπλασιάστηκαν μαζί....φυσικά, παραφυσικά και αφύσικα κάνοντας όλα παρέα στο ίδιο τραπέζι. Άλλα να κελαηδάνε και άλλα να σωπαίνουν, άλλα να έλκονται και άλλα να απωθούνται χωσμένα στο τρυπάκι του σκηνικού, του ρεπερτορίου του μαγαζιού, βουτηγμένα στο αλκοόλ, μεθυσμένα και ξεχασμένα από τα ηλίθια παιχνίδια της μοίρας, έρμαια να αντέξουν το βάρος να "ζήσουν τη ζωή τους", να χαρούν τα νιάτα τους, να ξοδέψουν τη φθήνια τους, να νιώσουν "ζωντανοί" και να διακριθούν απο τους πεθαμένους. Στο ρυθμό του μαγαζάτορα και στο ταξίδι των νοτών περιμένοντας ποιος θα δώσει τον παλμό.
Και τον εαυτό μας τον ίδιο πώς ζητάμε να τον ξεχάσουμε μέσα στους καπνούς του "πληρωμένου μαγαζιού"...να ξεφύγουμε από την ίδια μας αβάσταχτη υπαρξιακή φιγούρα...λέμε "το έχουμε ανάγκη". Ανάγκη να μην υπάρχουμε, να χαλαρώνουμε, να νιώθουμε άνθρωποι, αισθήματα ή τίποτα... Επιζητάμε να αισθανόμαστε το τίποτα.
Ανδρές γυναίκες πολυμορφικές σχέσεις. Δύο φύλα ένα χάος. Ψάχνουν να βρουν ό,τι έχουν χάσει στα βάθη του νου τους, αυτό που έχουν μέσα τους βασικά. Καθρέφτη των ματιών τους οι λίγοι ίσως. Οι άλλοι είναι καλά με όλα ή και τίποτα και όλοι έχουν κοινή βάση, αλλά άλλους επιλόγους. Ο καθένας συγγραφέας του δικού του ημερολογίου. Έρμαιο ή επιτήδειο θύμα των άλλων ή των λίγων.
Μιλάμε για ελαφρότητα ή ελαφρά ήθη σε μια νεολαία που αναζητά και διψά μόνο για αυτά. Ο καθένας βολεύεται στο πηγάδι της δικής του ανεκτικότητας, όταν πέφτει ο ίδιος είναι αργά. Παίζει και να πνιγεί, ποτέ δεν αναλογίστηκε το ενδεχόμενο αυτό, γιατί πάντα έκανε διαφορετική χρήση του πηγαδιού. Εκείνη που του στοίχησε να μην προβλέψει το ενδεχόμενο του "πνιγμένου" και του "πάτου του πηγαδιού".
Συλλέγεις πληροφορίες και προχωράς κάνοντας το δικό σου σενάριο και προβλέποντας. Δεν υπάρχουν φύλα. Υπάρχουν άνθρωποι με πολυποίκιλες ανάγκες. Η ανάγκη προσδιορίζεται από το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη, από εσένα δηλαδή. Ζεις για να παίρνεις, ζεις γιατί έχεις φτιάξει τις ανάγκες σου έτσι για να μην δίνεις. Χάνεις ό,τι θα μπορούσες να έχεις, διότι δεν ζεις μόνο με τις δικές σου ανάγκες, αλλά μόνο καλύπτωντας αυτές άλλοι από την απαρχή της ζωής σου, της μικρής αλλά ολόκληρης ζωής σου.
Ζεις απλά για να μην νιώθεις μόνος και υποκρίνεσαι, γιατί έχεις σκοπό να φύγεις ή να δώσεις λιγότερα...Οι σχέσεις των δύο φύλων στηρίζονται στο πηγάδι του εαυτού μας, όσο πιο βαθύ και κρύα τα νερά του είναι, τόσο πιο δύσκολα βγάζεις το γαργαριστό νερό για να πιεις. Πρώτα βγάζεις από μέσα σου να πιεις και μετά κερνάς και τους άλλους, εκείνους τους μουσαφιραίους που θα ήθελαν να πιουν μαζί σου το νέκταρ της δακρυστάλαχτης ψυχής σου.
Συγκέντρωσε τους συνοδοιπόρους του δικού σου ταξιδιού και κέρνα όσους θελήσουν να γευτούν την αμβροσία και τα εδέσματα που έχεις ετοιμάσει χώρις περιττά λόγια και θεωρίες. Θα ξέρεις ότι σου ανήκουν και σίγουρα, είναι αυτοί που περίμενες...
"Σημείο Φωνής" για το ClopYPastE blog
Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.