Το "φαινόμενο του θερμοκηπίου" αποτελεί το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό κίνδυνο, που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας. Οι ρύποι, που εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα από την βιομηχανία, από τα μέσα μεταφοράς, από τους καυστήρες θέρμανσης κ.λπ., περιέχουν άνθρακα και ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Πολλές περιβαλλοντικές καταστροφές, επιδημίες και αρρώστιες που έχουν συμβεί κατά το παρελθόν συνδέονται με τις κλιματικές αλλαγές.

Προβλέπεται ότι, στη διάρκεια του 21ου αιώνα, η θερμοκρασία στον πλανήτη μας θα αυξηθεί από 1 έως 5 οC, με καταστροφικές συνέπειες σε ολόκληρο τον κόσμο: Θα λιώσουν οι πάγοι, θα πλημμυρίσουν παράλιες περιοχές, θα ξεσπάσουν επιδημίες, η ξηρασία μαζί με απότομες καιρικές αλλαγές θα προκαλέσει καταστροφές στην αγροτική παραγωγή και βέβαια θα υπάρχει και κόστος σε ανθρώπινες ζωές.

Οι διεθνείς συμφωνίες για την προστασία του περιβάλλοντος συντάσσονται, υπογράφονται, αλλά δεν υλοποιούνται (Στο Κιότο υπογράφηκε ένα πρωτόκολλο, που επέβαλλε τη σταδιακή μείωση των εκπομπών μέχρι το 2010. Στη Χάγη τα ζητήματα εφαρμογής των αρχών, που συμφωνήθηκαν στο πρωτόκολλο του Κιότο, έμειναν εκκρεμή ...μόλις η συζήτηση έφτασε στο θέμα της λήψης συγκεκριμένων μέτρων. Οι Η.Π.Α. τορπίλισαν κάθε δυνατότητα συμφωνίας, με την επιθετική εμμονή τους στην πλήρη υιοθέτηση των αμερικανικών θέσεων. Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπός τους: "Δεν πρόκειται να δεχτούμε δεσμευτικά όρια"). Ο κύκλος τους δεν κλείνει ποτέ. Η οικολογική συνείδηση εξαίρεται, αλλά δεν ενισχύεται.

Αντίθετα, η κοινή γνώμη εθίζεται στην απάθεια, γιατί θεωρεί ότι καμία κίνηση και καμία δράση δεν μπορεί να επιβάλει στους ισχυρούς της γης (κυβερνήσεις και επιχειρήσεις) να αποκτήσουν ευαισθησίες. Οι αρνήσεις που συχνά εκφράζονται από τις κυβερνήσεις υπαγορεύονται από τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων των χωρών τους, που είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι της καταστροφής του περιβάλλοντος.