Οι κάδοι ξεχειλίζουν, οι συνάνθρωποί μας ψάχνουν μέσα στα απορρίμματα, κι εμείς συνηθίσαμε να αποστρέφουμε το βλέμμα. Άνθρωποι κοιμούνται σε χαρτόκουτα και αν υπάρχουν αυτά. Δεν είναι πια θέαμα, είναι τοπίο.
Κοιμηθείτε ήσυχα. Η Γη μας μετατρέπεται σε σκουπιδότοπους για να παίρνουμε επιχορηγήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση - και κάπου εκεί, κάποιοι μοιράζουν λεφτά από τα προγράμματα επιχορηγήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, αφήνοντας σκάνδαλα και κακοδιαχείριση να ανθίζουν, όπως τα αγριόχορτα.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί κι αν δεν αντέχετε τα σκουπίδια, μπορείτε πάντα να πάρετε το αυτοκίνητό σας και να φύγετε μια βόλτα. Αρκεί να επιβιώσετε. Γιατί εδώ δεν έχουμε κορωνοϊό - έχουμε τροχαιοϊό. Μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, με ασυνείδητους οδηγούς, χαλασμένα φανάρια, δρόμους-παγίδες, μηχανάκια χωρίς κράνος, λεωφορεία που σταματούν όπου να ’ναι και αδικοχαμένες ζωές σε καθημερινή βάση. Και πού είστε; Συνεχίστε ανενόχλητοι τον ύπνο σας. Τοποθετήθηκαν κάμερες τώρα.
Κοιμηθείτε ήσυχα. Η Γη μας μετατρέπεται σε σκουπιδότοπους για να παίρνουμε επιχορηγήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση - και κάπου εκεί, κάποιοι μοιράζουν λεφτά από τα προγράμματα επιχορηγήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, αφήνοντας σκάνδαλα και κακοδιαχείριση να ανθίζουν, όπως τα αγριόχορτα.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί κι αν δεν αντέχετε τα σκουπίδια, μπορείτε πάντα να πάρετε το αυτοκίνητό σας και να φύγετε μια βόλτα. Αρκεί να επιβιώσετε. Γιατί εδώ δεν έχουμε κορωνοϊό - έχουμε τροχαιοϊό. Μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, με ασυνείδητους οδηγούς, χαλασμένα φανάρια, δρόμους-παγίδες, μηχανάκια χωρίς κράνος, λεωφορεία που σταματούν όπου να ’ναι και αδικοχαμένες ζωές σε καθημερινή βάση. Και πού είστε; Συνεχίστε ανενόχλητοι τον ύπνο σας. Τοποθετήθηκαν κάμερες τώρα.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί τα νοσοκομεία μας είναι έτοιμα - έτοιμα να καταρρεύσουν. Νοσηλευτές που δουλεύουν διπλές βάρδιες, γιατροί που φεύγουν για το εξωτερικό, και ασθενείς που περιμένουν στα επείγοντα κρατώντας τη σειρά τους με ένα χαρτάκι, ένα φακελάκι και μια προσευχή.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί τα σχολεία μας είναι «σύγχρονα». Με αίθουσες κοντέινερ, θέρμανση με κουβέρτες, και μαθητές που μαθαίνουν, αλλά δεν ξέρουν γιατί μαθαίνουν.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί τα σχολεία μας είναι «σύγχρονα». Με αίθουσες κοντέινερ, θέρμανση με κουβέρτες, και μαθητές που μαθαίνουν, αλλά δεν ξέρουν γιατί μαθαίνουν.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί οι δρόμοι μας είναι γεμάτοι. Όχι από ζωή, αλλά από λακκούβες, διαφημιστικές πινακίδες πάνω σε πεζοδρόμια, και παράνομες θέσεις πάρκινγκ πάνω σε ράμπες ΑμεΑ. Κι όταν έρθει ο χειμώνας; Πλημμύρες που κάνουν δρόμους λίμνες, χιόνια που εγκλωβίζουν οχήματα και σχολεία κλειστά, ενώ οι δήμοι μοιάζουν απροετοίμαστοι για κάθε καιρικό φαινόμενο.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί το περιβάλλον προστατεύεται. Μόνο που κάθε καλοκαίρι το «προστατεύουμε» με φωτιές. Μετά τις φλόγες, έρχονται τα δάκρυα, μετά οι υποσχέσεις, κι ύστερα οι μπουλντόζες. Ένα διαρκές έργο «ανάπτυξης» πάνω στις στάχτες.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί η δικαιοσύνη καθυστερεί, αλλά έρχεται. Κάποτε. Μπορεί σε δέκα, μπορεί σε είκοσι χρόνια, αλλά θα ’ρθει, όταν όλοι οι εμπλεκόμενοι θα έχουν αλλάξει διεύθυνση, αν όχι και κόσμο. Οι πολίτες, όμως, θα συνεχίσουν να λένε «ε, Ελλάδα είμαστε…» και να χαμογελούν πικρά.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί η εγκληματικότητα είναι υπό έλεγχο. Δηλαδή, δεν έχει σημασία αν κυκλοφορείς με φόβο ή αν φοβάσαι να μιλήσεις για ό,τι βλέπεις. Σημασία έχει ότι «τα στατιστικά είναι καλά». Και στις ειδήσεις θα δεις ότι όλα πάνε ρολόι, γιατί η αλήθεια είναι θέμα… σκηνοθεσίας.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί η Δημόσια Διοίκηση ψηφιοποιείται. Πλέον μπορείς να περιμένεις στην ουρά ηλεκτρονικά, να στέλνεις έγγραφα με ένα κλικ, και να σου απαντούν μετά από τρεις μήνες ότι δεν έχουν λάβει τίποτα. Πρόοδος, όχι αστεία.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί η πολιτική μας ζωή σφύζει από ήθος και διαφάνεια. Οι υποσχέσεις ανακυκλώνονται πιο συχνά κι από τα πλαστικά μπουκάλια, και κάθε σκάνδαλο έχει ημερομηνία λήξης: μία εβδομάδα στα social media. Μετά, σιωπή.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί η ανεργία πέφτει, κυρίως επειδή οι νέοι φεύγουν. Όσοι μένουν, μαθαίνουν να ζουν με 700 ευρώ και το όνειρο ενός «επιδοτούμενου προγράμματος».
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί οι συντάξεις θα αυξηθούν. Κάποτε. Ίσως. Αν μείνει κάποιος να τις πάρει. Και όσοι νέοι φύγουν στο εξωτερικό, ας μη στενοχωριούνται - η Ελλάδα τους αγαπά τόσο πολύ, που τους θυμάται κάθε φορά που χρειάζεται «επιτυχημένους Έλληνες του εξωτερικού» για να δείξει ότι κάτι κάνει σωστά.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί οι ΜΚΟ θα σώσουν τα πάντα, οι influencers θα μας εμπνεύσουν, και οι πολίτες θα συνεχίσουν να γράφουν αγανακτισμένα σχόλια πίσω από την οθόνη, προτού πάνε να πετάξουν τα σκουπίδια… έξω από τον κάδο.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί η διαφθορά έχει καταπολεμηθεί. Πλέον είναι απλώς ενσωματωμένη στο σύστημα, τόσο αρμονικά, που δεν τη βλέπεις καν. Από τα «ρουσφέτια» μέχρι τα «δωράκια», όλα γίνονται με ευγένεια και χαμόγελο.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί το μεταναστευτικό είναι υπό έλεγχο. Κέντρα φιλοξενίας γεμάτα, άνθρωποι στοιβαγμένοι σε αντίσκηνα. Και εκείνοι που φεύγουν με βάρκες, πνίγονται στη θάλασσα.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί η εξωτερική μας πολιτική λειτουργεί άψογα. Οι σχέσεις με τους γείτονες - ιδιαίτερα με τους Τούρκους - είναι γεμάτες συναντήσεις, δηλώσεις, ανακοινώσεις και διπλωματικά non-papers. Είναι «όλα υπό έλεγχο».
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί τα ΜΜΕ κάνουν εξαιρετική δουλειά. Μεγάλες ειδήσεις, μικρές πραγματικότητες. Τα πάντα περνάνε μέσα από φίλτρα. Το σημαντικό δεν είναι η αλήθεια, αλλά ότι η εικόνα φαίνεται καλή στην οθόνη. Κι εμείς συνεχίζουμε τον ύπνο μας.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί το αύριο θα είναι καλύτερο. Ή τουλάχιστον έτσι μας λένε κάθε φορά που αυξάνονται οι φόροι, το ρεύμα, το πετρέλαιο, τα διόδια, οι ώρες εργασίας, τα πάντα εκτός από τους μισθούς.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί τίποτα δε μας ξυπνά πια. Ούτε οι σεισμοί, ούτε οι πλημμύρες, ούτε τα χιόνια, ούτε οι φωτιές, ούτε τα τροχαία, ούτε τα ράντζα, ούτε τα σκουπίδια. Ίσως φταίει που η αδιαφορία έγινε εθνικό μας υπνωτικό.
Κοιμηθείτε ήσυχα, γιατί έχουμε δημοκρατία. Την ανοίγουμε κάθε τέσσερα χρόνια, την ξεσκονίζουμε, ρίχνουμε ένα ψηφοδέλτιο και μετά τη βάζουμε πάλι στο ντουλάπι, να μην πιάσει σκόνη. Και μέχρι τις επόμενες εκλογές, απλώς «φταίνε οι άλλοι».
Μα κάπου εκεί, ανάμεσα στα συντρίμμια, υπάρχουν ακόμη μερικοί που δεν κοιμούνται.
Καθαρίζουν, προσφέρουν, διαμαρτύρονται, δημιουργούν, αγαπούν αυτή τη χώρα όπως θα ’πρεπε να την αγαπάμε όλοι, όχι με σημαίες και λόγια, αλλά με πράξεις.
Κι αυτοί είναι η μόνη μας ελπίδα να ξυπνήσουμε μια μέρα και να μη χρειάζεται να γράφουμε άρθρα με τίτλους σαν κι αυτόν.
Μέχρι τότε…
Κοιμηθείτε ήσυχα.
Γιατί στην Ελλάδα τίποτα δεν αλλάζει, κι αυτό, λένε, είναι σταθερότητα.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.