Πριν ανέβει η αυλαία, έξω από το ταμείο στήνεται το πρώτο «έργο»: κάποιος προσπαθεί να ξεφορτωθεί εισιτήρια σε ακριβή τιμή, την ώρα που λίγα βήματα πιο δίπλα το επίσημο ταμείο τα διαθέτει φθηνότερα και με άνετη διαθεσιμότητα. Ένα μικρό τρικ στην είσοδο του θεάτρου για όποιον δεν ξέρει.
Όταν ξεκινήσει η παράσταση, το θέαμα δεν περιορίζεται στη σκηνή. Θεατές μετακινούνται στο σκοτάδι για να βρουν καλύτερη θέση, κάνοντας σχεδόν αγώνα δρόμου πριν τους προλάβουν άλλοι. Άλλοι ανοίγουν σακουλάκια με σνακ, λες και βρίσκονται σε σινεμά με ποπ κορν - μόνο που εδώ μιλάμε για θέατρο, που απαιτεί απόλυτη ησυχία.
Για την… ατμόσφαιρα; Drone σηκώνεται να τραβήξει πλάνα, με τον ήχο της προπέλας να βουίζει πάνω από τις φωνές των ηθοποιών. Απέξω, καθυστερημένοι θεατές φωνάζουν επειδή δεν τους αφήνουν να μπουν. Μέσα, κάποιοι εγκαταλείπουν πριν το τέλος, χαλώντας τη μαγεία σε όσους επέλεξαν να μείνουν μέχρι την αυλαία.
Στο φινάλε, η αποχώρηση θυμίζει άσκηση εκκένωσης χωρίς κανόνες. Καμία καθοδήγηση, κανένας υπεύθυνος. Σκουπίδια παρατημένα στις κερκίδες, πεζοί και αυτοκίνητα στριμώχνονται στον ίδιο δρόμο, όλοι μαζί κατηφορίζοντας τον Λυκαβηττό σαν χαοτικό ποτάμι.
Το θέατρο υποτίθεται πως είναι ιερός χώρος πολιτισμού. Στον Λυκαβηττό, όμως, καταλήγει να θυμίζει πανηγύρι με εισιτήριο. Και το ερώτημα παραμένει: φταίνε οι υπεύθυνοι που δε βάζουν τάξη ή εμείς που κουβαλάμε την προχειρότητα και την ασέβεια παντού μαζί μας;
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.