Περπατάς στο χωριό, στη γειτονιά ή στην πόλη. Σκάει μύτη απέναντι ο γείτονας που μάλλον σε είδε. Εσύ τον είδες σίγουρα. Αλλά το θέμα είναι: ο ίδιος σε είδε; Ή παίζει θέατρο υψηλού επιπέδου τύπου «παίζω ότι δε σε βλέπω, γιατί δεν έχω όρεξη να πω ούτε "γεια";»
Και, βέβαια, υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο να υπάρχει θέμα. Να έχει παιχτεί παλιά παρεξήγηση, πολιτική διαφωνία, οικογενειακή παρεμβολή, μέχρι και καυγάς για ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Οπότε εκεί το «γεια» παύει να είναι τυπικό και γίνεται... ιδεολογική δήλωση. «Εγώ με αυτόν; Ούτε "καλημέρα"!»
- «Γιατί δε με χαιρέτησε;»
Σημείωση προς τον διαβάτη που ένιωσε τύψεις:
Αν σε έχει πιάσει ένα μικρό τσίμπημα συνείδησης, ίσως γιατί "δεν είδες" κάποιον στον δρόμο τελευταία... μην ανησυχείς. Πες του ένα "Καλημέρα" την επόμενη φορά. Θα εκτιμηθεί.
Η μεγάλη σιωπηλή παρτίδα σκάκι
Η διαδικασία είναι απλή: βλέπεις κάποιον, σκέφτεσαι «να τον χαιρετήσω;». Εκείνος σε βλέπει (ίσως), σκέφτεται «να τον χαιρετήσω;». Και καταλήγετε να περνάτε δίπλα δίπλα σαν δύο ξένοι σε ασανσέρ που μόλις μάλωσαν για τη σειρά στα κουμπιά - σε αντίθεση με τα κοινωνικά δίκτυα, όπου η χαιρετούρα πάει... σύννεφο.
Και μετά; Ξεκινάει το μετατραυματικό στρες:
Η διαδικασία είναι απλή: βλέπεις κάποιον, σκέφτεσαι «να τον χαιρετήσω;». Εκείνος σε βλέπει (ίσως), σκέφτεται «να τον χαιρετήσω;». Και καταλήγετε να περνάτε δίπλα δίπλα σαν δύο ξένοι σε ασανσέρ που μόλις μάλωσαν για τη σειρά στα κουμπιά - σε αντίθεση με τα κοινωνικά δίκτυα, όπου η χαιρετούρα πάει... σύννεφο.
Και μετά; Ξεκινάει το μετατραυματικό στρες:
- «Γιατί δε με χαιρέτησε;»
- «Με είδε και έκανε ότι δε με είδε!»
- «Εγώ να τους λέω "καλημέρα" κι αυτοί τίποτα. Σαν να μην υπάρχω!»
- «Ά, λοιπόν, την επόμενη φορά ούτε εγώ θα πω γεια!»
Εθιμοτυπία της ελληνικής χαιρετούρας
Στην Ελλάδα, ο άγραφος νόμος λέει: ο μικρότερος χαιρετάει τον μεγαλύτερο. Ο υφιστάμενος τον προϊστάμενο. Ο χαμηλόβαθμος τον υψηλόβαθμο. Ο νοικάρης τον σπιτονοικοκύρη. Ο ανιψιός τον θείο. Ο ντόπιος τον ξένο. Και όλοι μαζί - στο χωριό - τον παπά και τον πρόεδρο.
Στην Ελλάδα, ο άγραφος νόμος λέει: ο μικρότερος χαιρετάει τον μεγαλύτερο. Ο υφιστάμενος τον προϊστάμενο. Ο χαμηλόβαθμος τον υψηλόβαθμο. Ο νοικάρης τον σπιτονοικοκύρη. Ο ανιψιός τον θείο. Ο ντόπιος τον ξένο. Και όλοι μαζί - στο χωριό - τον παπά και τον πρόεδρο.
Αλλά εν έτει 2025, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τώρα πια:
- Ο γείτονας θα σε ζυγίσει με το μάτι: αξίζει να σε χαιρετήσει ή είσαι «χαμένος χρόνος»;
- Η πρώην συμμαθήτρια θα σε προσπεράσει με βλέμμα στο κινητό: «Δε σε είδα!»
- Ο θείος θα κάνει ότι κοιτάζει τα ροδάκινα στον πάγκο: «Α, εσύ ήσουν; Δε σε γνώρισα, παιδί μου!»
- Και μερικοί, πολύ απλά, δε σε χαιρετούν, γιατί δε σε πάνε. Ή γιατί έχεις ψηφίσει λάθος, μιλήσει απότομα ή... είσαι «απ’ τους άλλους».
Η νέα μάστιγα: το «δε σε είδα»
Έχει γίνει το πιο αγαπημένο ψέμα της ελληνικής κοινωνίας. Περνάς από δίπλα τους, σχεδόν τους σκουντάς, και μετά σου λένε με απορία:
– «Α, ήσουν εσύ; Δε σε είδα!»
Τί να πρωτοπιστέψεις; Ότι έχουν πρόβλημα όρασης ή ότι χρειάζονται σεμινάρια καλών τρόπων;
Έχει γίνει το πιο αγαπημένο ψέμα της ελληνικής κοινωνίας. Περνάς από δίπλα τους, σχεδόν τους σκουντάς, και μετά σου λένε με απορία:
– «Α, ήσουν εσύ; Δε σε είδα!»
Τί να πρωτοπιστέψεις; Ότι έχουν πρόβλημα όρασης ή ότι χρειάζονται σεμινάρια καλών τρόπων;
Και η λύση;
Χαιρετάς όποιον θέλεις, όταν θέλεις. Όχι επειδή "πρέπει", αλλά επειδή θέλεις να είσαι άνθρωπος. Όποιος σε αγνοεί, με γεια του με χαρά του. Εσύ να κρατάς την ευγένειά σου. Δεν είναι αδυναμία. Είναι ανωτερότητα.
Και αν δεις κανέναν γνωστό να πλησιάζει και κάνει ότι κοιτάζει τα σύννεφα, τη βιτρίνα ή το πεζοδρόμιο; Χαμογέλα. Πες ένα δυνατό "Καλημέρα!" και προχώρα. Δεν είναι ντροπή να είσαι ευγενικός. Ντροπή είναι να είσαι... αόρατος από επιλογή, ειδικά όταν δεν υπάρχει μεταξύ σας πραγματικός λόγος.
Χαιρετάς όποιον θέλεις, όταν θέλεις. Όχι επειδή "πρέπει", αλλά επειδή θέλεις να είσαι άνθρωπος. Όποιος σε αγνοεί, με γεια του με χαρά του. Εσύ να κρατάς την ευγένειά σου. Δεν είναι αδυναμία. Είναι ανωτερότητα.
Και αν δεις κανέναν γνωστό να πλησιάζει και κάνει ότι κοιτάζει τα σύννεφα, τη βιτρίνα ή το πεζοδρόμιο; Χαμογέλα. Πες ένα δυνατό "Καλημέρα!" και προχώρα. Δεν είναι ντροπή να είσαι ευγενικός. Ντροπή είναι να είσαι... αόρατος από επιλογή, ειδικά όταν δεν υπάρχει μεταξύ σας πραγματικός λόγος.
Σημείωση προς τον διαβάτη που ένιωσε τύψεις:
Αν σε έχει πιάσει ένα μικρό τσίμπημα συνείδησης, ίσως γιατί "δεν είδες" κάποιον στον δρόμο τελευταία... μην ανησυχείς. Πες του ένα "Καλημέρα" την επόμενη φορά. Θα εκτιμηθεί.
Γιατί, ναι... η ελληνική χαιρετούρα είναι βάσανο.
Και, όπως κάθε βάσανο, έχει δυο δρόμους: ή θα σε κάνει πικρό ή πιο άνθρωπο. Εσύ διαλέγεις.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.