Δεν εξαρτάται πάντα από εμάς η ποιότητα της εμπειρίας μας.
Όσο καλά κι αν οργανώσεις μια έξοδο - είτε για θέατρο, είτε για σινεμά, είτε για ένα ήσυχο δείπνο με φίλους - υπάρχει ένας απρόβλεπτος, ανεξέλεγκτος, καταστροφικός παράγοντας: οι γύρω σου.
Δε θέλουμε να γίνουμε μισάνθρωποι - πλην όμως είναι απίστευτο το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να σου «κάψει» μια εμπειρία που εσύ περίμενες με λαχτάρα.
Πας θέατρο. Η παράσταση ξεκινάει.
Ησυχία; Όχι.
- Η κυρία πίσω εξηγεί στον σύζυγό της την πλοκή, λες και είναι η εσωτερική φωνή του σκηνοθέτη.
- Ο μπροστινός κοιτάει κάθε οκτώ λεπτά το κινητό του. Σαν να μην πιστεύει ότι ο κόσμος μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς αυτόν.
- Ο πίσω κλωτσάει την καρέκλα σου σαν να προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο με την πλάτη σου.
- Κάπου πιο δίπλα, το «διακριτικό» βηξο-κοντσέρτο συνοδεύεται από μια καραμέλα που κάνει περισσότερο θόρυβο απ’ ό,τι η βραζιλιάνικη σχολή σάμπας.
- Και ναι, τα παιδιά που μιλάνε δυνατά, σχολιάζουν, γελάνε ή φωνάζουν την ώρα της παράστασης - και οι γονείς τους απλώς κοιτάνε αλλού, σα να μην καταλαβαίνουν πως βρίσκονται σε δημόσιο χώρο και όχι στο σαλόνι τους.
Στον κινηματογράφο; Χειρότερα.
- Ο τύπος που μασουλάει ποπ-κορν λες και κάνει πρόβα για διαφήμιση με ήχο surround.
- Τα ζευγαράκια που σχολιάζουν δυνατά, γιατί «έλα μωρέ, σινεμά είναι...»
- Και φυσικά η απόλυτη νίκη: όταν χτυπάει το κινητό - ή, ακόμα χειρότερα, όταν το σηκώνει και μιλάει. Μεταξύ μας; Αν του απαντήσει το τέρας της ταινίας και τον φάει, δε θα δακρύσει κανείς.
Αλλά δεν είναι μόνο τα θεάματα.
Αλλά δεν είναι μόνο τα θεάματα.
Πας για φαγητό. Θέλεις να απολαύσεις ένα ωραίο πιάτο, ένα καλό κρασί, μια όμορφη παρέα.
Αλλά όχι.
- Το τραπέζι δίπλα έχει φέρει μαζί τα παιδιά, τους νονούς, τα πεθερικά και μια αποκριάτικη σφυρίχτρα.
- Η τηλεόραση πάνω απ’ το κεφάλι σου παίζει ποδόσφαιρο σε ένταση αεροδρομίου, και σε κάθε γκολ πετάγεται ο μισός μαγαζάτορας να πανηγυρίσει.
- Ο άλλος δίπλα τραβάει stories για το Instagram και πετυχαίνει το φλας κατευθείαν στον κερατοειδή σου.
Και μιας και παραπάνω αναφέραμε τα παιδιά. Δεν έχουμε κάτι με τα παιδιά - έχουμε με τους γονείς τους. Γιατί αν αφήνεις ένα τρίχρονο να ουρλιάζει, να χοροπηδάει, να μιλάει ασταμάτητα ή να παίζει κυνηγητό ανάμεσα στα τραπέζια (ή στα καθίσματα μιας παράστασης) και το θεωρείς «φυσιολογικό», τότε ίσως χρειάζεσαι παιδαγωγό εσύ, όχι το παιδί σου.
Το να είσαι γονιός δε σου δίνει ούτε ασυλία ενοχλητικότητας, ούτε το δικαίωμα να μετατρέπεις κάθε κοινόχρηστο χώρο σε playground.
Και το κάπνισμα. Αχ, το κάπνισμα.
Πας σε θερινό σινεμά, συναυλία, υπαίθρια θεατρική παράσταση, και ο τύπος δίπλα σου ανάβει τσιγάρο χωρίς καν να σε ρωτήσει.
Ολόκληρη η εμπειρία βυθίζεται σε ντουμάνι, και εσύ πρέπει να επιλέξεις: θα απολαύσεις την παράσταση ή θα κάνεις εισπνοές νικοτίνης με κάθε ανάσα;
Στον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου; Το ίδιο. Το διπλανό τραπέζι καπνίζει σαν φουγάρο, και ό,τι ωραίο έχεις στο πιάτο σου πλέον μυρίζει καλοψημένο «Καρέλια». Και το χειρότερο; Όχι μόνο δε ρωτάνε αν σε ενοχλεί, αλλά σε κοιτάνε και με ύφος «εδώ επιτρέπεται, άμα δε σ’ αρέσει, πήγαινε μέσα.»
Και κάπως έτσι, καταλαβαίνεις τη μεγάλη αλήθεια:
👉 Η ποιότητα της εμπειρίας σου είναι όμηρος του IQ, της αγωγής και της ενσυναίσθησης του διπλανού.
Κατά τ’ άλλα, μιλάμε για «κουλτούρα», για «αναβάθμιση εμπειριών», για «απόλαυση της τέχνης και της ζωής».
Αλλά, αλήθεια τώρα... ποιός μπορεί να απολαύσει κάτι, όταν πρέπει να φιλτράρει την ηλιθιότητα των άλλων;
Μήπως τελικά χρειαζόμαστε:
- Προβολές μόνο για ευγενικούς;
- Εστιατόρια για σιωπηλούς ενήλικες χωρίς κινητά;
- Ή, καλύτερα, να νοικιάζουμε ολόκληρες αίθουσες, τραπέζια και χώρους για εμάς και μόνο εμάς - μπας και δούμε παράσταση χωρίς ν’ ακούμε «ψιτ, αυτός ποιος είναι;» και χωρίς να μυρίζουμε σαν τσιγαρόκουτο;
💭 «Δεν είναι ότι μισώ τους ανθρώπους. Απλώς, εύχομαι καμιά φορά να είχαν κουμπί σίγασης, αποσμητικό σκέψης και εκπαίδευση σεβασμού.»
💭 «Δεν είναι ότι μισώ τους ανθρώπους. Απλώς, εύχομαι καμιά φορά να είχαν κουμπί σίγασης, αποσμητικό σκέψης και εκπαίδευση σεβασμού.»
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.