Ο φόβος είναι αόρατος.
Εγώ;
"Γυφτάκι," σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.
Έπειτα, πόνεσα. Πόνος φριχτός, στο στήθος, στα πλευρά!
Ο πόνος είναι αόρατος.
Εγώ;
"Γυφτάκι," σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.
Ύστερα, δεν μπορούσα να ανασάνω. Πνίξιμο, πνίξιμο, αέρα!
Η ανάσα είναι αόρατη.
Εγώ;
"Γυφτάκι," σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.
Ώρα πολλή με προσπερνούσαν: "Γυφτάκι, γυφτάκι, γυφτάκι".
Στο τέλος, πέθανα.
Τουλάχιστον, τέλος ο πόνος, ο φόβος. Τέλος η πνοή.
Ο θάνατος είναι αόρατος.
Εγώ;
Εγώ, νομίζω, δεν θα προσπερνούσα.»
Υ.Γ. ClopYPastE.gr
Η μικρή Όλγα εγκλωβίστηκε στην ηλεκτρική συρόμενη μεταλλική πόρτα ενός εργοστασίου στο Κερατσίνι και βρήκε φριχτό θάνατο. Εργάτες και αυτοκίνητα περνούσαν δίπλα από το άψυχο κορμάκι του παιδιού και δεν έδιναν καμία απολύτως σημασία. Ο γνωστός συγγραφέας περιγράφει στο παραπάνω κείμενο όλα όσα μπορεί να σκεφτόταν η 8χρονη την ώρα που ξεψυχούσε και όλα όσα μπορεί να έλεγαν εκείνοι που έπρεπε να την προστατεύσουν, αλλά αδιαφόρησαν.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.