Ερευνητές δημιούργησαν ένα γενετικά τροποποιημένο ανθρώπινο δέρμα που είναι αλεξίσφαιρο και δεν το διατρυπούν οι σφαίρες (τουλάχιστον οι αργές!).

Το τεχνητό δέρμα αποτελείται από φυσικό δέρμα ανακατεμένο με γάλα από κατσίκες μεταλλαγμένες, έτσι ώστε να παράγουν την ίδια πρωτεΐνη με αυτή που περιέχεται στο σούπερ-ανθεκτικό μετάξι του ιστού της αράχνης, το οποίο είναι τέσσερις φορές πιο ισχυρό από το υλικό κέβλαρ, που συνήθως χρησιμοποιείται στα αλεξίσφαιρα προϊόντα.

Το ”μετάξι” στη συνέχεια επιστρώνεται με βιοτεχνολογικά παραγόμενο ανθρώπινο δέρμα που έχει καλλιεργηθεί στο εργαστήριο και το τελικό προϊόν μπορεί να σταματήσει μια σφαίρα, αν και, προς το παρόν τουλάχιστον, αυτή δεν πρέπει να κινείται με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα. Αν κινείται με την πλήρη ορμή της, τότε διατρυπά το δέρμα.

Όπως δήλωσε η ερευνήτρια Τζαλίλα Εσαϊντί της ολλανδικής κοινοπραξίας Forensic Genomics, ο απώτερος στόχος είναι η επιστημονική φαντασία να γίνει πραγματικότητα, δηλαδή τελικά να καταστεί εφικτή η εισαγωγή των κατάλληλων ”αλεξίσφαιρων” γονιδίων σε ένα άνθρωπο, ώστε το ίδιο το δέρμα του να μπορεί να σταματά τις σφαίρες.

Αυτό είναι δυνατό να γίνει μέσω αντικατάστασης της κερατίνης (της πρωτεΐνης που προσδίδει στο ανθρώπινο δέρμα την όποια σκληρότητά του) από τη συγκεκριμένη πρωτεΐνη της αράχνης ή της κατσίκας που έχει μεταλλαχθεί για να παράγει μια παρόμοια πρωτεΐνη.

Κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι προηγουμένως θα εισαχθούν στο ανθρώπινο γονιδίωμα τα κατάλληλα ”αλεξίσφαιρα” γονίδια.

Μέχρι πάντως αυτή η μάλλον μακρινή προοπτική ενός ”υπερανθρώπου” τύπου Σούπερμαν να υλοποιηθεί (αν όντως κάποτε συμβεί αυτό), οι ερευνητές καλλιεργούν στο εργαστήριο ανθρώπινα δερματικά κύτταρα μαζί με το ”σούπερ-ανθεκτικό” υλικό άλλων οργανισμών, έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα τεχνητό αλεξίσφαιρο δέρμα, που θα μπορεί να ”φοριέται” πάνω από το κανονικό δέρμα, όπως συμβαίνει τώρα με τα πολύ βαρύτερα και πιο δύσχρηστα αλεξίσφαιρα γιλέκα.

Το μετάξι της αράχνης παράγεται σε πρώτη φάση στις ΗΠΑ, μετά μετατρέπεται σε ιστό στην Κορέα και τελικά διαπλέκεται σε στρώματα ιστού στη Γερμανία, πριν παραδοθεί στους Ολλανδούς ερευνητές, οι οποίοι το ανακατεύουν με πραγματικό ανθρώπινο δέρμα, μια διαδικασία που διαρκεί περίπου πέντε εβδομάδες.