Έγιναν λάθη και παραλείψεις. 

Χωρίς να εξηγείται ποτέ από ποιους και γιατί. Οι επικοινωνιολόγοι επιμένουν ότι ο απολογητικός λόγος στον λαό πάντα πιάνει. Περισσότερες εξηγήσεις και αναλύσεις δεν χρειάζονται, γιατί μάλλον θα κάνουν χειρότερα τα πράγματα αν μαθευτεί τελικά η αλήθεια των "λαθών και παραλείψεων". Αντίθετα η παραπάνω φράση συνοδευόμενη από ένα περίλυπο ύφος ικανοποιεί το αίσθημα δικαίου του ψηφοφόρου οπότε είμαστε όλοι ΟΚ.

Αυτό το λέει συνήθως η εκάστοτε αντιπολίτευση. Ξέρει φυσικά ότι το μεγαλύτερο έξοδο του δημοσίου είναι οι μισθοί, αλλά προτιμά να μην αγγίξει το ιδιαίτερο αυτό θέμα έως ότου βγει κυβέρνηση. Μέχρι τότε αναφέρεται γενικόλογα στα λειτουργικά έξοδα, τα οποία έχουν στραγγαλιστεί τόσο πολύ που δεν έχουν πλέον βενζίνη τα περιπολικά και μελάνι οι εκτυπωτές.

Τη συγκεκριμένη φράση τη χρησιμοποίησε ο Καραμανλής το 2004 εναντίον του Σημίτη και ο Παπανδρέου το 2009 εναντίον του Καραμανλή. Ο Σημίτης δεν μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει για τους προηγούμενους καθώς παρέλαβε από τον Αντρέα και εκεί έκανε τζίζ. Ιστορικά, θέμα παραλαβής τέθηκε και από τον Αντρέα και από τον Μητσοτάκη κατά τις θητείες τους. Είναι ένα κόλπο που πάντα πιάνει και πολώνει τον ψηφοφόρο που φτάνει σε σημείο να λυπάται-συμπαθεί-κατανοεί τον ηγέτη του και να οικτίρει τον αντίπαλο για το μπάχαλο που άφησε πίσω του.

Αλήθεια; Και εμείς δηλαδή γιατί τα πληρώνουμε; Αν ήταν όντως έτσι, η φορολογία θα αρκούσε για να τα παρέχει το κράτος στους πολίτες χωρίς επιπλέον χρέωση, όπως γίνεται με τα σχολεία π.χ. Αντιθέτως το ρεύμα, κατ’ αναλογία μισθών, είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη, για να συντηρούμε τους Φωτόπουλους των 5 χιλιάδων ευρώ μηνιαίως. Φυσικά η παραπάνω φράση εκστομίζεται από τα μπουμπούκια του συνδικαλισμού και τους μπράβους τους εντός κοινοβουλίου μόνο στο παρά πέντε πωλήσεων και ιδιωτικοποιήσεων. Ποτέ σε περίοδο αυξήσεων των τιμολογίων που πάντα περνάει στα "ψιλά" εφημερίδων και δελτίων ειδήσεων.

Τα τελευταία 25 χρόνια το δημόσιο καταγγέλλεται από όλες τις παρατάξεις και ταυτόχρονα συνεχώς μεγαλώνει και ξεχειλώνεται. Μόνιμη μέριμνα του πολιτικού προσωπικού ήταν, μέχρι σήμερα, η δημιουργία οργανισμών και θέσεων και η τοποθέτηση φρέσκων ψηφοφόρων εντός. Δυστυχώς τώρα πρέπει να ακολουθήσουν την αντίθετη πορεία με κατάργησή τους. Η αντίσταση είναι σθεναρή από τη Σοσιαλιστική κυβέρνηση (αλλά και από την δεξιά, τρόπος του λέγειν, αντιπολίτευση) και η συνέχεια της μάχης με την τρόικα αναμένεται με αγωνία.

Για το τέλος αφήσαμε το μεγαλύτερο ψέμα. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο και το ξέρουν άπαντες στην Ευρώπη. Και δεν μιλάω μόνο για το δικό μας, αλλά για το χρέος παγκοσμίως. Ούτε η Αμερική, ούτε η Γερμανία θα πληρώσουν ποτέ το χρέος τους, γιατί απλά δεν μπορούν. Δύο τινά θα γίνουν εξαιτίας του.

α. Είτε ο πλανήτης θα καταστραφεί από αλυσιδωτές αντιδράσεις και μετέπειτα πολέμους, ανέχεια κλπ. είτε

β. θα δοθεί μια τελική λύση τύπου σεισάχθειας. Αυτή θα εφαρμοστεί εφάπαξ (μία φορά) και θα αφορά σε αμοιβαίες διαγραφές χρεών και φορολόγηση υψηλής περιουσίας που θα δοθεί με την μορφή εσόδων πίσω στις κυβερνήσεις για να συνεχίσουν να επιβιώνουν (και οι κυβερνήσεις και οι πλούσιοι). Με ηγέτες τύπου Μέρκελ και Παπανδρέου στην Ευρώπη το πρώτο σενάριο φαντάζει πολύ πιθανότερο αυτήν την στιγμή.

Πηγή: himaira.blogspot.com