Ο άλλος θα πετάξει το βρώμικο νερό με κουβά από το μπαλκόνι. Αν περνάς από κάτω και δεν ήθελες ντους εκείνη τη στιγμή, κρίμα. Δε φταίει εκείνος - εσύ φταις που υπάρχεις. Όλα είναι θέμα... κακής στιγμής (και μόνιμης ασυνειδησίας).
Οικοδομικές εργασίες;
Μα ναι, ο σωστός Έλληνας θα ξεκινήσει τρυπάνι Κυριακή στις 7 το πρωί. Ούτε ο Ερμής ανάδρομος δεν αναστατώνει τόσο κόσμο. Σκόνη, μπάζα, ο θόρυβος να σε ξυπνάει με σφυρί στα μηνίγγια. Και ο γείτονας; Ήρεμος. «Χτίζω, τί να κάνω;». Έ, χτίσε, αλλά όχι στις ψυχές μας.
Και τώρα, ας μιλήσουμε για το κερασάκι της ασέβειας:
Το σαββατιάτικο "dust party".
Σάββατο μεσημέρι. Ήλιος, αέρας, βόλτα στο χωριό. Κι εκεί που λες "θα απολαύσω μια ήρεμη μέρα", σκάνε τα βαριά μηχανήματα. Μπουλντόζα – με την «ευλογία» του ιδιοκτήτη οικοπέδου – ξεκινά να ξεριζώνει δέντρα και να ισιώνει χώματα. Πού; Σε κατοικημένη περιοχή. Πότε; Μεσημέρι Σαββάτου, με βοριά να φυσάει. Και πού πήγαινε η σκόνη; Όχι στον πλανήτη Άρη. Στα απέναντι σπίτια, στα μπαλκόνια, στα στόματα των ανθρώπων που προσπαθούσαν να φάνε στο νεοσύστατο μαγαζί εστίασης που είχε εγκαίνια λίγο πιο πάνω.
Ο ιδιοκτήτης; Αόρατος, λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Ο χειριστής της μπουλντόζας; Ανεπηρέαστος, λες και οδηγούσε σε εργοτάξιο στην ερημιά. Η σκόνη κάλυπτε παράθυρα, τραπέζια, φαγητά, πρόσωπα. Και ο ήχος; Εκκωφαντικός. Μέχρι αργά το βράδυ - γιατί φυσικά, όταν καταπατάμε τη λογική, τουλάχιστον να το κάνουμε με ωράριο εργοστασίου.
Σάββατο μεσημέρι. Ήλιος, αέρας, βόλτα στο χωριό. Κι εκεί που λες "θα απολαύσω μια ήρεμη μέρα", σκάνε τα βαριά μηχανήματα. Μπουλντόζα – με την «ευλογία» του ιδιοκτήτη οικοπέδου – ξεκινά να ξεριζώνει δέντρα και να ισιώνει χώματα. Πού; Σε κατοικημένη περιοχή. Πότε; Μεσημέρι Σαββάτου, με βοριά να φυσάει. Και πού πήγαινε η σκόνη; Όχι στον πλανήτη Άρη. Στα απέναντι σπίτια, στα μπαλκόνια, στα στόματα των ανθρώπων που προσπαθούσαν να φάνε στο νεοσύστατο μαγαζί εστίασης που είχε εγκαίνια λίγο πιο πάνω.
Ο ιδιοκτήτης; Αόρατος, λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Ο χειριστής της μπουλντόζας; Ανεπηρέαστος, λες και οδηγούσε σε εργοτάξιο στην ερημιά. Η σκόνη κάλυπτε παράθυρα, τραπέζια, φαγητά, πρόσωπα. Και ο ήχος; Εκκωφαντικός. Μέχρι αργά το βράδυ - γιατί φυσικά, όταν καταπατάμε τη λογική, τουλάχιστον να το κάνουμε με ωράριο εργοστασίου.
Η ουσία όμως ποιά είναι;
Μας λείπει ο στοιχειώδης σεβασμός. Όχι εκείνος που γράφεται στα βιβλία, αλλά ο καθημερινός. Το «σκέφτομαι πριν κάνω κάτι». Το «ας μην ενοχλήσω τον διπλανό μου». Το «ας φροντίσω να μην πνίξω με σκόνη έναν ηλικιωμένο».
Όταν το αυτονόητο έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση, τότε δε φταίνε μόνο οι ασυνείδητοι. Φταίμε κι εμείς που τους ανεχόμαστε, που σιωπούμε, που λέμε «σιγά, δε βαριέσαι».
Ε, ας αρχίσουμε να μη βαριόμαστε. Ας μιλήσουμε. Ας απαιτήσουμε. Γιατί η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν αξίζει να βουλιάζει στη βρωμιά, τη φασαρία και τη γενικευμένη «κάνω ό,τι γουστάρω» συμπεριφορά.
Γιατί τελικά, δεν είμαστε μόνοι μας. Και το να το θυμόμαστε, είναι απλώς θέμα ανθρωπιάς.
Μας λείπει ο στοιχειώδης σεβασμός. Όχι εκείνος που γράφεται στα βιβλία, αλλά ο καθημερινός. Το «σκέφτομαι πριν κάνω κάτι». Το «ας μην ενοχλήσω τον διπλανό μου». Το «ας φροντίσω να μην πνίξω με σκόνη έναν ηλικιωμένο».
Όταν το αυτονόητο έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση, τότε δε φταίνε μόνο οι ασυνείδητοι. Φταίμε κι εμείς που τους ανεχόμαστε, που σιωπούμε, που λέμε «σιγά, δε βαριέσαι».
Ε, ας αρχίσουμε να μη βαριόμαστε. Ας μιλήσουμε. Ας απαιτήσουμε. Γιατί η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν αξίζει να βουλιάζει στη βρωμιά, τη φασαρία και τη γενικευμένη «κάνω ό,τι γουστάρω» συμπεριφορά.
Γιατί τελικά, δεν είμαστε μόνοι μας. Και το να το θυμόμαστε, είναι απλώς θέμα ανθρωπιάς.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.