ΓΙΟΣ: Μου λες να αλλάξω τον κόσμο, όπως προσπαθήσατε να κάνετε και εσείς. Μα εγώ το μόνο που θέλω είναι να γίνω μέρος αυτού του κόσμου. Το μόνο δικό μου όνειρο είναι να μην περισσεύω.
ΜΗΤΕΡΑ: Δεν ξέρω ποιά εξήγηση για τη στάση σου μπορεί να θεωρηθεί χειρότερη: Δε θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, γιατί θεωρείς ότι ο κόσμος «πάει και τελείωσε» δεν αλλάζει ή γιατί είσαι ευχαριστημένος με τον κόσμο έτσι όπως έχει;
ΓΙΟΣ: Συγνώμη, εσύ εξακολουθείς να πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει ακόμα και μετά τη δική σας παταγώδη αποτυχία;
ΜΗΤΕΡΑ: Ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσω να το πιστεύω αυτό.
ΓΙΟΣ: Και πώς παρακαλώ μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Για πες και εμάς να μαθαίνουμε. Ααα ξέρω, ξέρω: Με τα κινήματα και τη συλλογική διεκδίκηση.
ΜΗΤΕΡΑ: Μην ειρωνεύεσαι. Τουλάχιστον να σεβόμαστε τους αγώνες που έχουν κάνει κάποιοι.
ΓΙΟΣ: Ποιούς αγώνες ρε μαμά; Αυτά είναι εφηβικά απωθημένα. Καιρός να μεγαλώσετε δε νομίζετε; Είστε εντελώς ουτοπιστές. Αφού το βλέπετε, τίποτα δεν αλλάζει. Για πόσο ακόμα θα ζείτε στο συννεφάκι σας;
ΜΗΤΕΡΑ: Ξέρεις τί νομίζω ότι φταίει με εσάς τους νέους; Ότι δεν έχετε ιδανικά. Καταρχάς δες τη μουσική που ακούτε. Την τραπ εννοώ που εξυμνεί τα όπλα, τα ακριβά αυτοκίνητα και γυναίκες που πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμες.
ΓΙΟΣ: Καταρχάς δεν ακούμε όλοι οι νέοι τραπ. Αλλά και αυτοί που ακούν που είναι το κακό; Πιστεύεις ότι τα ιδανικά τους είναι τα μηνύματα των τραγουδιών τραπ; Είσαι μακριά νυχτωμένη. Δηλαδή θες να μου πεις ότι και η δική σας γενιά που άκουγε ροκ της οποίας πολλά τραγούδια μίλαγαν για ναρκωτικά και διαβόλους πίστευε σε εκείνα τα νοήματα;
ΜΗΤΕΡΑ: Δεν είναι το ίδιο η τραπ με τη ροκ. Με συγχωρεί η χάρη σου.
ΓΙΟΣ: Όχι δεν είναι το ίδιο συμφωνώ, αλλά η ανάγκη της νεολαίας είναι η ίδια.
ΜΗΤΕΡΑ: Δηλαδή; Ποιά είναι η κοινή ανάγκη της νεολαίας τότε και τώρα;
ΓΙΟΣ: Να κάνει τους γέρους να κριντζάρουν.
ΜΗΤΕΡΑ: Μίλα ελληνικά παιδί μου.
ΓΙΟΣ: Να ρε παιδί μου, οι νέοι πάντα θέλουν να φέρουν σε δύσκολη θέση τούς μεγαλύτερους. Να τους κάνουν να νιώσουν άβολα, να τους κάνουν να φρικάρουν. Και με το ροκ και με την τραπ αυτό θέλουν. Είναι ένα είδος επανάστασης απέναντι στις προηγούμενες γενιές. Ρε μαμά σε πιάνω αδιάβαστη. Πώς να στο πω. Πάντα μα πάντα οι νέοι ψάχνουν να βρουν κάτι που αποκλείεται να το επικροτούν οι μεγαλύτεροι. Οι νέοι ψάχνουν για χώρους που δε θα μπορούν και δε θα θέλουν να μπουν οι μεγάλοι.
ΜΗΤΕΡΑ: Κάτσε γιατί εσύ θα με τρελάνεις. Δηλαδή θες να μου πεις ότι όλα τα κάνετε εσείς οι νέοι για να τη σπάσετε σε εμάς τους μεγάλους;
ΓΙΟΣ: Άει γεια σου, σπίρτο είσαι. Να σου δώσω και άλλο παράδειγμα. Τα social media. Δες το facebook. Στην αρχή ήταν ένας χώρος για νέους. Ποστάραμε μια φωτό, λέγαμε και μία ατάκα και τέλος. Μιλάγαμε στα greeklish που ήταν μία δικιά μας γλώσσα που φυσικά σας ενοχλούσε τόσο. Μετά εισβάλατε εσείς οι μεγάλοι στο facebook και γράφατε σεντόνια, μερικοί μάλιστα πίστευαν ότι θε έκαναν και επανάσταση. Έτσι τότε όπως ήταν αναμενόμενο εμείς φύγαμε και πήγαμε στο Instagram. Εκεί δε δέχονταν τα σεντόνια σας, αλλά δε βαριέσαι, αρχίσατε να ποστάρετε φωτό σαν και εμάς, cringe… Τώρα πρέπει να βρούμε έναν νέο χώρο. Λυπηθείτε μας. Το ίδιο βέβαια ισχύει για τις slang εκφράσεις που χρησιμοποιούμε στο λεξιλόγιό μας. Θέλουμε να έχουμε πράγματα που αρέσουν μόνο σε εμάς. Τί δεν καταλαβαίνετε;
ΜΗΤΕΡΑ: Ναι, άλλη δουλειά δεν είχαμε από το να σας παρακολουθούμε στενά. Και γιατί παρακαλώ να το κάνουμε αυτό;
ΓΙΟΣ: Ε, αυτό είναι ευκολάκι. Γιατί ο στόχος είναι ο έλεγχος. Ξεκάθαρα. Ρε μαμά αυτό που εσύ λες πως πολεμάς και που ονομάζεις σύστημα είσαι εσύ ο ίδια. Εσείς οι μεγάλοι είστε το σύστημα.
ΜΗΤΕΡΑ: Και εσείς οι νέοι είστε οι επαναστάτες, να υποθέσω; Για κοιτάχτε κάτι επαναστάτες που οι περισσότεροι φτάνετε στα όρια του απολιτικού. Να μη μιλήσω δε για τον ατομικισμό σας.
ΓΙΟΣ: Ε, λοιπόν έχεις δίκιο. Είμαστε απολίτικοι και ατομικιστικοί. Αλλά η δική μας επανάσταση είναι ότι κοιτάμε την πραγματικότητα στα ίσα, δεν πιστεύουμε σε κάλπικες ιδεολογίες, είμαστε ρεαλιστές.
ΜΗΤΕΡΑ: Αυτό δεν είναι ρεαλισμός. Είναι κυνισμός και μηδενισμός. Εσείς ούτε στις εκλογές δεν πατάτε. Καμία συμμετοχή στα κοινά. Θυμάσαι, φαντάζομαι, οι αρχαίοι πώς ονόμαζαν εκείνους που δε συμμετείχαν στα κοινά; Ιδιώτες. Στα αγγλικά idiots, δηλαδή ηλίθιους.
ΓΙΟΣ: Ώπα, ώπα. Καταρχάς η συμμετοχή στα κοινά προϋποθέτει να υπάρχουν κοινά. Εμείς δεν πιστεύουμε πως σήμερα υπάρχουν τέτοια. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Ειδικά οι πολιτικοί.
ΜΗΤΕΡΑ: Εντάξει, τώρα τα ισοπεδώνεις όλα. Αναρωτιέμαι, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να ήταν αλλιώς σε αυτό τον κόσμο; Γιατί εσείς οι νέοι μού δίνετε την εντύπωση ότι έχετε πέσει σε πολιτική και κοινωνική αφασία.
ΓΙΟΣ: Το θέλει το beef ο οργανισμός σου μού φαίνεται. Δεν μπορείς να λες ότι είμαστε όλοι yola-δες.
ΜΗΤΕΡΑ: Τί σημαίνουν αυτά πάλι;
ΓΙΟΣ: Beef σημαίνει λεκτική μονομαχία και yolas είναι αυτός που δε νοιάζεται για τίποτα παρά μόνο να περνάει καλά και βγαίνει από το yolo (you only live once). Οκ, ξεκινάω, λοιπόν, αλλά θα χάσεις στο λέω. Θες να σου πω τί πραγματικά με νοιάζει;
Ότι πρέπει να έχω δύο μεταπτυχιακά για να βρω μια απλή δουλειά, ότι αν θέλω να πληρώνομαι και ικανοποιητικά πρέπει να πάω στο εξωτερικό, ότι δεν υπήρξα ποτέ παιδί ή έφηβος, αφού όλα αυτά τα χρόνια ήμουν σαν βαριά εργαζόμενος για να προετοιμαστώ για να μπω στο πανεπιστήμιο. Το ότι τα νοίκια, τα ρεύματα και τα τρόφιμα έχουν πάει στον Θεό και είμαι αναγκασμένος να ζω για πολλά χρόνια ακόμα στο πατρικό μου. Ότι νιώθω εντελώς χαμένος μέσα σε έναν πακτωλό επιλογών και βιώνω ισχυρή ματαίωση ότι τίποτα δεν είναι ποτέ αρκετό. Νιώθω πάντα ότι μειονεκτώ και ότι έχω μείνει πίσω σε σχέση με τους άλλους.
Και άκου και αυτό μου με κάνει να θέλω να αυτοαναφλεγώ: Όλοι εσείς που με διαποτίσατε, καθώς μεγάλωνα, με ιδανικά όπως το κυνήγι της πρωτιάς, της επιτυχίας, και της σύγκρισης με τους άλλους, τώρα έρχεστε να μου προσάψετε πως δεν πιστεύω στη συλλογική διεκδίκηση και στα κοινά, ότι είμαι οπαδός του ατομικισμού. Δηλαδή, αφού πρώτα με κάνατε killer και μονομάχο, τώρα μου ζητάτε να είμαι αδελφός και σύντροφος. Όταν το μοναδικό κίνητρο της μόρφωσης των παιδιών ρε μαμά είναι ο ανταγωνισμός, τότε γίνονται άλογα κούρσας που τους έχουν φορέσει παρωπίδες για να μη διαταράσσεται η προσοχή τους με ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Έτσι, λοιπόν, μη βλέποντας τί συμβαίνει στον κόσμο δε μαθαίνουν ποτέ να νοιάζονται για αυτόν. Τί δεν καταλαβαίνεις; Αλλά… μαμά τί συμβαίνει; Βλέπω ότι στεναχωριέσαι, δεν το ήθελα, συγγνώμη. Παραπήρα φόρα μου φαίνεται και δεν ξέρω τί λέω.
ΜΗΤΕΡΑ: Συνέχισε παιδί μου, μη σταματάς. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι γιατί αργήσαμε τόσο πολύ να ξεκινήσουμε αυτά τα beef.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.