Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις... παροιμιώδης έκφραση που καθρεφτίζει με πομπώδη τρόπο ότι η εξουσία που κανείς έχει στα χέρια του και με την οποία κρατά τα σκήπτρα της μεταδοτικότητας πέρα από το χάρισμα και την κοινωνική προσφορά και το πάθος που είναι απαραίτητο για χτίσιμο ζωών, έχει να κάνει με το πόσο ο "δάσκαλος" έχει εκείνη την απαιτούμενη ολοκλήρωση να κάνει την υπέρβαση, να ζητά να μάθει πριν καν ξεκινήσει ο ίδιος να διδάσκει...

Μήπως η ολοκλήρωση αυτή έγκειται σε άλλες βάσεις πιο θεμελιακές από την απλή ανάγνωση ενός μελετημένου ή αμελέτητου καθηγητή ή μαθητή, τελικά;

Μήπως τελικά ένα απλό "χαρτί" με το όποιο γνωστικό υπόβαθρο δεν μας δίνει τη δυνατότητα να κοιτάξουμε σε βάθος ποιος πληροί τις ικανότητες να αγγίξει τη γνώση πέρα από στενά στεγανά μαθησιακού περιεχομένου και να δοθεί η δυνατότητα μέσα από διαδραστικό τρόπο να μπούμε σε ένα πιο "ενεργητικό" μονοπάτι;

Γιατί γίνονται οι κανόνες για τους κανόνες και για ποια διευρυμένη γνώση μιλάμε ή και αντίστροφα εξειδικευμένη;

Η ουσία είναι ότι μιλάμε για ανθρώπους που δεν είναι ανάγκη να έχουν τη γνώση ή την εμπειρία ή την πείρα να διδάξουν, αλλά να έχουν το γνωστικό εκείνο "μένος" να το κάνουν, τη διδακτική "διαστροφή", με τα οποία θα κρίνουν το μέλλον, επιλογές ή αποφάσεις μαθητών, φοιτητών ή σπουδαστών τους.

Δεν θα μπλεχτούμε με συστήματα και παιδείες, για οργανώσεις και απεργίες, το ζητούμενο είναι το κίνητρο, δεν έχει να κάνει με οικονομικά κίνητρα, έχει να κάνει με συνθήκες όμως και δυνατότητες πλεύσης.

Ένα σχολείο ή ένα πανεπιστήμιο ή ένα τεχνολογικό ίδρυμα το οποίο μπορεί να "αγαπηθεί" και η "αγάπη" δεν έγκειται σε στείρες κριτικές ή εκφοβισμό ή νωθρές παπαγαλίες, αλλά σε παρρησία και οξεία κριτική σκέψη.

Μήπως ένα σκονάκι μας ξεθάβει από το λήθαργο ενός νόθου, ταριχευμένου τελικά εκπαιδευτικού συστήματος...;

Ποιός είδε το νόμισμα και από την άλλη πλευρά...; Όποιος δεν μπορεί να δει τη θετική οπτική των πραγμάτων βλέπει μόνο την αρνητική...

Ξεφεύγοντας από τα στενά, ασφυκτικά, "κοντόφθαλμα" πλαίσια μιας ξεδοντιάρας παιδείας πρέπει να βρούμε εκείνη τη μέθοδο που θα βλέπουμε τον κόσμο από ψηλά και όχι μέχρι εκεί που φτάνει η φυσική μας όραση, πρέπει να ανοιχτούν οι ορίζοντες του πνεύματος και να ξετυφλωθούν τα μάτια της φαντασίας των καθηγητών και των μαθητών, μια σχέση φιλίας κυρίως και προόδου, σχέση "αγάπης" κι όχι παράνοιας.

Αυτό το "βλέμμα" αυτής της ματιάς μπορεί να φτιάξει όραμα σε μια χώρα που είναι στείρα αξιών και οραμάτων στην εκπαιδευτική της μήτρα.

Ζούμε για το ταξίδι αυτό το ποθητό και μία χώρα που στερείται του "τρίτου" οφθαλμού στερείται εξέλιξης και "τρέλας" για συνέχεια.

Διαγράφεις και δεν πας παρακάτω. Ούτε κοιτάς πίσω ούτε πας και μπροστά. Χαμένοι στο δρόμο της γνώσης μεν, αλλά της φτώχειας δε...

Είναι στέρηση και βάλτωμα αν δεν ξέρεις να εκτιμάς ό,τι έχεις κατακτήσει. Κατακτάς και χάνεις ό,τι θα μπορούσες να έχεις κάνει κτήμα σου κι όχι αναγκαστικό μουσαφιραίο σου... "καλώς τα δεχτήκατε" δηλαδή.

"Επέλεξε τη γνώση σου και όχι αυτή τον δρόμο σου".

Σκονάκια μια φαεινή ιδέα, ένα ερέθισμα από το πουθενά για το τι τελικά θέλει ο άνθρωπος...

Γιατί η παιδεία και η εκπαίδευση να είναι μια νοσηρή διαδικασία, ναι μεν επώδυνη και κοπιώδης, αλλά όχι και ασθενής και αναποτελεσματική;

Μπαίνεις στην "εντατική" γιατί πρέπει να αποδώσεις τα μέγιστα λες και έτσι θα φανείς πιο έξυπνος από τους άλλους.

Ναι στο θεμιτό ανταγωνισμό, όχι όμως, στην άνιση μετάδοση αγάπης στην κουλτούρα και στην πρόοδο!

Η παιδεία πρέπει να μας διδάσκει την αγάπη για το κάτι παραπάνω, για την ελεύθερη έκφραση, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ορθολογική σκέψη, για έναν καλύτερο άνθρωπο, για έναν καλύτερο, όμως όχι στα λόγια, κόσμο!

Το σκονάκι είναι τέχνη, ναι, γιατί κάθε τι, θέλει την τέχνη του!

Ο λόγος είναι τέχνη. Γιατί η σκέψη που παράγει λόγο πρέπει να χρησιμοποιείται με τέχνη!

Η αναπαραγωγή του λόγου είναι τέχνη. Γιατί ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη "σκέψη" αλλιώς, και είναι, απλά, μοναδικός!

Ο λόγος που αναπαράγεται σε ένα σκονάκι είναι τέχνη. Γιατί σου γεννά αυτόματα την ανάγκη να αντιληφθείς τη σκέψη των συνανθρώπων σου και να γεννήσεις τη δική σου νέα σκέψη με ένα δικό σου τρόπο, γιατί είσαι, απλά, μοναδικός και έπειτα να την εξελίξεις για να πας και παρακάτω, την ίδια αυτή "μοναδική" πάντα..., για τον προηγηθέν "πρωταγωνιστή", σκέψη!

Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει τις πηγές του και να βρει την πραγματική, ουσιαστική γνώση. Αυτή που ο ίδιος θα θελήσει να γοητεύσει και να γοητευθεί αντίστοιχα από αυτήν!

Δεν λέμε όχι στα σκονάκια, δεν λέμε όχι στις υβριστικές εκφράσεις, λέμε ναι στα ερεθίσματα των αιτιών που υπάρχουν όλα αυτά και συμβαίνουν στον κόσμο γύρω μας και από μας!

Κίνητρο και για ένα πιο "αξιοπρεπές" εξεταστικό σύστημα...με μια αυθεντική διδακτική προσέγγιση, όπως για παράδειγμα χρήση ανοικτών βιβλίων ή και βοηθητικών σημειώσεων...

Πόσες έρευνες θα μπορούσαν να διεξαχθούν για την καλή, εύστοχη, "τετράγωνη" χρήση του ανθρωπίνου εγκεφάλου και πόσο καλύτερα θα μπορούσε να "διασταλθεί" η ανθρώπινη διάνοια και να ολοκληρώνεται η ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός ημών;

Ιδέα πρωτότυπη και καινοτόμα του ιστολογίου ClopYPastE, τίτλος που ταυτίζεται και η θεματολογία αυτής της συζήτησης τελικά, εκμεταλλευόμενοι και τη δύναμη της μαζικής ανέλιξης και της ισχύς των πολλών, να διεξαχθεί παράλληλα και μία ερευνητική, στατιστική προσέγγιση με πανεπιστημιακές επεκτάσεις και συμπεράσματα για ένα πιο "ανθρώπινο" και ταυτόχρονα "ευφυές" εκπαιδευτικό σύστημα βασισμένο στην "απάτη" αυτή, που κοινώς κατακρίνεται και ακούει στο όνομα, σκονάκι!!!

Δεν ζητάμε μαρμελάδα στο ψωμί κανενός!

Η ενημέρωση και η κριτική σκέψη πέρα από φραγμούς και παρωπίδες οδηγεί στο πλάσιμο, όχι νέων τεράτων, αλλά στη γέννηση και διάπλαση επίπονων και κακοβαλμένων δρόμων ψάχνοντας να βρούμε τυχόν λάθη των προηγούμενων και με βάση αυτά να πορευθούμε στο μέλλον.

Δεν επιζητάμε το ιδανικό ή το ουτοπικό. Ζητάμε το αληθές. Το οποίο ίσως τελικά να μην το βρούμε και ποτέ, αλλά θα δώσουμε τη σκυτάλη στους επόμενους για αυτό, να κρίνουν και τα δικά μας λάθη και σωστά.

Το ClopYPastE αναζητά στους δρόμους αυτούς τη λωρίδα ασφαλείας εκείνη που θα μπορούσε να κοντοσταματήσει για να αφυπνίσει με το δικό του μοναδικό τρόπο, βάσει μιας κλασικής και διόλου εκτιμητέας παραβολής...εκείνης του δασκάλου, του μαθητή και του σκονακίου!!!

"Σημείο φωνής" για το ClopYPastE blog

Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com