Έχει αρχίσει να με κουράζει αυτή η ακατάσχετη φιλολογία γύρω από το πνεύμα των Χριστουγέννων, τις συμβουλές για το πώς θα αντισταθούμε στον καταναλωτισμό των ημερών και πώς θα θωρακίσουμε τον οργανισμό μας από τις επιθέσεις του εορταστικού στρες που κατά την αρθρογραφία των ειδικών, είναι άκρως επικίνδυνη για την υγεία μας.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα Χριστούγεννα τα βιώνει ο καθένας όπως νιώθει, μπορεί και αντέχει. Οικονομικά και ψυχικά. Εκτός κι αν διαβάζει μανιωδώς περιοδικά ποικίλης ύλης ή βλέπει πολύ τηλεόραση. Διότι σε αυτήν την περίπτωση είναι πολύ πιθανό, ακόμη και ο πιο ψύχραιμος καταναλωτής να αγχωθεί προς στιγμήν, όταν στη σελίδα με τις προτάσεις για την πιο λαμπερή βραδιά διαβάσει για την κρέμα της τάδε εταιρείας καλλυντικών που κοστίζει πεντακόσια ευρώ, αλλά είναι ακαταμάχητη, ή για το συλλεκτικό κινητό της δείνα εταιρείας με πραγματικό φύλλο χρυσού. Αν, πάλι, δεν ξεφυλλίζει περιοδικά και δεν παρακολουθεί εκπομπές μόδας και δώρων, μάλλον δεν θα πιεστεί ιδιαίτερα ψυχολογικά, αφού αποκλείεται ένας μέσος μισθωτός, για παράδειγμα, να σκεφτεί στα σοβαρά την πιθανότητα να αγοράσει ένα αντικείμενο που κοστίζει σχεδόν όσο ο μισθός του. Κι αν το σκεφτεί, θα το ξεχάσει το επόμενο λεπτό. Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με έναν άνθρωπο ο οποίος δεν πιστεύει στη θρησκευτική διάσταση των εορτών και δεν συνηθίζει να εντάσσει στην καθημερινότητά του ήθη και έθιμα με τα οποία μεγάλωσε ή δεν μεγάλωσε. Θεωρώ ότι μάλλον αποκλείεται κάποιος που δεν συγκινείται από την παράδοση και δεν αισθάνεται την ανάγκη να αναπαράγει έθιμα και εθνικές συνήθειες, να κατακλυστεί από το κλίμα των ημερών και να ψάχνει απεγνωσμένα τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου κουραμπιέ για να νιώσει ευτυχής.
Είναι μάλλον προφανές ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου στολίζει δέντρα, γιατί έτσι έμαθε από την οικογένειά του, ανταλλάσσει δώρα, γιατί αυτό θεωρεί ότι θα του δώσει χαρά, φτιάχνει ή αγοράζει γλυκά, γιατί έχει μάθει να τα λαχταρά κάθε τέτοια εποχή.
Είναι επίσης προφανές ότι αυτές τις δεκαπέντε μέρες ο καθένας μας βάζει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Αλλά το βάθος έχει πάντα σχέση με το μέγεθος της τσέπης. Θα το βάλουμε μέχρι εκεί που φτάνει.
Σίγουρα, υπάρχουν κάποιοι -όχι λίγοι- οι οποίοι αισθάνονται δυστυχείς αυτές τις ημέρες. Άνθρωποι άρρωστοι, μόνοι, φτωχοί ή για οποιονδήποτε λόγο αποκομμένοι από το κοινωνικό σύνολο. Ανθρωποι που στην πραγματικότητα δεν περιμένουν τα Χριστούγεννα για να νιώσουν δυστυχείς. Δεν μεγαλώνει τον πόνο τους το λαμπερό φως των εορτών. Απλώς τον φωτίζει. Και σίγουρα όλες αυτές οι συμβουλές περί αποφυγής του εορταστικού στρες δεν αφορούν στη συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών. Ούτε εκείνους που όταν ανάβουν τα φώτα της πόλης κλείνουν τα εξώφυλλα. Απευθύνονται σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, μέσου βαλάντιου πολίτες (σ.σ. διότι όπως οι πολύ φτωχοί, έτσι και οι πλούσιοι δεν έχουν ανάγκη τέτοιων συμβουλών). Εμάς, όμως, μας καθορίζει η απαράβατη σχέση επιθυμίας – δυνατότητας. Όλα τα άλλα είναι λόγια προς κατανάλωση…
Από την εφημερίδα "Καθημερινή".
Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.