Yπάρχουν μετάλλια και… μετάλλια. Στις 16 Οκτωβρίου του 1968 ο Τόμι Σμιθ είχε εντυπωσιάσει τον κόσμο με τις αθλητικές του επιδόσεις, νικητής όντας γαρ στην κούρσα των 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό, και μάλιστα με παγκόσμιο ρεκόρ.
Αργότερα κατά τη διάρκεια της ημέρας φρόντισε να τον αφήσει και άφωνο, όταν με το χρυσό μετάλλιο πλέον στο στήθος και ευρισκόμενος στο βάθρο, την ώρα της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ ύψωσε τη γαντοφορεμένη γροθιά του (ο περίφημος χαιρετισμός της «μαύρης δύναμης»), κατεβάζοντας το κεφάλι, μια κίνηση που έκανε επίσης ο συμπατριώτης του Τζον Κάρλος.
Αμφότεροι δεν φορούσαν παπούτσια παρά μόνο μαύρες κάλτσες, συμβολίζοντας τη φτώχεια των μαύρων συμπατριωτών τους, ο μεν Σμιθ είχε στο λαιμό του ένα μαύρο κασκόλ, σημάδι της μαύρης υπερηφάνειας, ο δε Κάρλος είχε αφήσει το πάνω μέρος της φόρμας ανοιχτό για να τιμήσει τους απλούς εργάτες και είχε στο λαιμό του χάντρες σε μνήμη όσων σκοτώθηκαν άδικα χωρίς κανείς να νοιαστεί γι’ αυτούς.
Ήταν μια γενναία χειρονομία από τους δύο αθλητές (ο τρίτος του βάθρου, Αυστραλός Πίτερ Νόρμαν φορούσε στη φόρμα του ένα σήμα υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων), μια ξεκάθαρη πολιτική δήλωση σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικά για τη βελτίωση της θέσης των Αφρο-Αμερικανών στην κοινωνία. Και μάλιστα σε μια πλατφόρμα με παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Η συνέχεια ήταν σχετικά αναμενόμενη. Σμιθ και Κάρλος αποβλήθηκαν από την ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ, εξοστρακίστηκαν εν πολλοίς από τα δρώμενα του στίβου (συνεχίζοντας αργότερα στο αμερικάνικο ποδόσφαιρο), ενώ οι οικογένειές τους δέχτηκαν απειλές θανάτου, όμως οι δύο άντρες έλαβαν παγκόσμια φήμη.
Σαράντα δύο χρόνια αργότερα το χρυσό μετάλλιο με την ξεχωριστή αυτή σημασία τέθηκε σε πλειστηριασμό μαζί με τα παπούτσια που φορούσε ο 66χρονος πλέον Σμιθ (που είχε «σπάσει» συνολικά επτά φορές το παγκόσμιο ρεκόρ), κι ενώ το περίφημο γάντι έχει χαθεί.
«Το μετάλλιο είναι σημαντικό γι’ αυτόν, όμως η ανάμνηση της νίκης του είναι πολύ πιο σημαντική. Το κάνει σίγουρα για τα χρήματα, αλλά όχι επειδή είναι απελπισμένος. Αν κάποιος θέλει να το αγοράσει η τιμή εκκίνησης είναι 250.000 δολάρια (178.625 ευρώ)» δήλωσε ο υπεύθυνος του πλειστηριασμού. Όποιος δώσει αυτά τα χρήματα δεν θα πάρει απλώς ένα κομμάτι χρυσού, αλλά ένα κομμάτι αθλητικής και πολιτικής ιστορίας. Διότι όλα τα μετάλλια δεν είναι ίδια…
Πηγή: Εφημερίδα CityPress, αρ. φύλλου 1691, σελ. 13
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.