Στο αρχιπέλαγος Los Cronos της Χιλής, ο Γιάννης Μαρινάδης από την Ικαρία, ύπαρχος σε γκαζάδικο, ναυαγεί και το πετρέλαιο κατακλύζει τα παράλια του κόλπου De Penas. Ο πρώτος καπετάνιος την στιγμή του ναυαγίου πεθαίνει και ο Γιάννης Μαρινάδης συλλαμβάνεται ως υπόλογος για την οικολογική καταστροφή. Το δικαστήριο τον έριξε στη φυλακή και στα κάτεργα του Valparaiso. Όταν, μετά απο τρία χρόνια, αποφυλακίζεται και φτάνει στην Ελλάδα. Η εταιρεία του όμως τον αφήνει άνεργο.
Αηδιασμένος και αργόσχολος τριγυρνά στον Πειραιά, όπου συναντά έναν παιδικό του φίλο, τον δημοσιογράφο Γιάννη Νέρη. Βαρύθυμος συνεχίζει την αναζήτηση εργασίας και τυχαία γνωρίζεται με έναν ιδιοκτήτη σκαφών αναψυχής και πιάνει δουλειά ως σκίπερ σε ιστιοπλοϊκό.
Πρώτο μπάρκο στο ιστιοφόρο «Αγἐρι», το οποίο παραλαμβάνει απο τη Θεσσαλονίκη και το μεταφέρει στην Κω για να ταξιδέψουν δύο ζευγάρια Ιταλών για μια εβδομάδα “sailing holidays” μέχρι τη Σαντορίνη.
Φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη συναντιέται με την πλήρη θάλασσα… αλλιώτικη εμπειρία απο τα γκαζάδικα. Το βράδυ φτάνει στις Β. Σποράδες, στο Πελαγονήσι ή Κυρά Παναγιά. Άραξε στον Πλανήτη, έναν μοναδικό κόλπο, προφυλαγμένο από όλους τους καιρούς. Στο μακροβούτι, η θέα μιας ακέφαλης φώκιας τον “χαλάει”, το παίρνει σαν κακό μήνυμα. Κοιμήθηκε…
Το χάραμα, από ένα διπλανό σκάφος, πέφτουν στο νερό μια κοπέλα και ένα σκυλί. Βλέπει το σκάφος τους με σημαία THALATTA να τους εγκαταλείπει. Ο Γιάννης τους σώζει και τους ανεβάζει στο «Αγέρι». Η κοπέλα λέγεται Ιρις. Από την Κυρά Παναγιά μέχρι τη Σκύρο αναπτύσσεται ένας αστραπιαίος βαθύς έρωτας που παρασύρει τον Γιάννη και το σκάφος σε παρατιμονιές και λάθη.
Στην αρχή είχε στόχο την Ικαρία για να έβλεπε και τη μάνα του, που τον λαχταρούσε. Με την «απρόοπτη νύφη» τα πράγματα άλλαξαν. Αποφάσισε, αφού είχε χρόνο να μείνει μια μέρα στη Σκύρο, να γευτεί τον ερωτά του. Η καθυστέρηση αυτή, τον ανάγκασε να αλλάξει πορεία και αποφάσισε να «παρακάμψει» τη μάνα και να κατευθυνθεί προς την Πάτμο. Το παραλήρημα του έρωτα όμως τους πήγε στις βραχονησίδες Καλόγεροι, στο κέντρο του Αιγαίου, κάπου ανάμεσα στις Β. Σποράδες και τα Ψαρά. Αραξαν για τη νύχτα και πέρασαν μια συνταρακτική βραδιά. Εκεί γύρω στο χάραμα, η Ιρις «χάνεται”. Ο Γιάννης συνταράζεται, χαμός, αγωνία, με πόνο ψυχής καλεί στο VHF το λιμενικό, το οποίο έφτασε και γρήγορα. Η κατάθεση του είναι ελλιπής, παρουσιάζει κενά, οι συνθήκες δύσκολες, έτσι δεν έγινε καμμιά σοβαρή έρευνα για την ανεύρεση της άτυχης κοπέλας.
Την ώρα εκείνη ναυαγεί στην περιοχή ένα μεγάλο καΐκι με λαθρομετανάστες. Πτώματα, ξύλα και οδυρμός. Ο Γιάννης ξεφεύγει από το πρόβλημά του και πηγαίνει να συνδράμει. Δεν τον χρειάστηκαν, έτσι συνέχισε μόνος του με σκέψεις, ερωτήματα και θλίψη για την Ίριδα και το χαμό.
Κατέπλευσε στη Σκάλα της Πάτμου το βράδυ. Εκεί τον περίμενε ο φίλος του Νέρης που τον υποδέχτηκε με δύο κοπέλες. Είναι απογοητευμένος και ανόρεχτος, έτσι, ενώ οι άλλοι ανεβαίνουν στη χώρα, εκείνος μένει στο σκάφος να κοιμηθεί. Στον ύπνο του βλέπει ένα περίεργο όνειρο, δηλωτικό. Σηκώνεται και ανεβαίνει στη χώρα, όπου τους συναντάει και πηγαίνουν στο μπαρ Αστυβή. Δεν μπορεί να γίνει παιχνίδι, φεύγει μόνος και γυρίζει πάλι στο ιστιοφόρο. Πέφτει να κοιμηθεί και συνεχίζουν οι άσχημοι εφιάλτες.
Το πρωί αναχώρησαν για Κω, στην οποία έφτασαν το βράδυ και άραξαν στη μαρίνα. Εκεί ανακάλυψε ένα κλειδωμένο ολλανδικό σκάφος με σημαία …THΑLATTA. Το πρωί όμως το σκάφος δεν υπάρχει στη θέση του. Ο Γιάννης απογοητευμένος παραμένει στις σκέψεις του και κλείνεται στον εαυτό του. Ο Νέρης με τη σύμφωνη γνώμη του εργοδότη μένει εθελοντής και από εκείνη την στιγμή αναλαμβάνει τιμονιέρης.
Τα δύο ζευγάρια των Ιταλών έφτασαν και ξεκίνησαν για Αστυπάλαια.
Πρώτο μπάρκο στο ιστιοφόρο «Αγἐρι», το οποίο παραλαμβάνει απο τη Θεσσαλονίκη και το μεταφέρει στην Κω για να ταξιδέψουν δύο ζευγάρια Ιταλών για μια εβδομάδα “sailing holidays” μέχρι τη Σαντορίνη.
Φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη συναντιέται με την πλήρη θάλασσα… αλλιώτικη εμπειρία απο τα γκαζάδικα. Το βράδυ φτάνει στις Β. Σποράδες, στο Πελαγονήσι ή Κυρά Παναγιά. Άραξε στον Πλανήτη, έναν μοναδικό κόλπο, προφυλαγμένο από όλους τους καιρούς. Στο μακροβούτι, η θέα μιας ακέφαλης φώκιας τον “χαλάει”, το παίρνει σαν κακό μήνυμα. Κοιμήθηκε…
Το χάραμα, από ένα διπλανό σκάφος, πέφτουν στο νερό μια κοπέλα και ένα σκυλί. Βλέπει το σκάφος τους με σημαία THALATTA να τους εγκαταλείπει. Ο Γιάννης τους σώζει και τους ανεβάζει στο «Αγέρι». Η κοπέλα λέγεται Ιρις. Από την Κυρά Παναγιά μέχρι τη Σκύρο αναπτύσσεται ένας αστραπιαίος βαθύς έρωτας που παρασύρει τον Γιάννη και το σκάφος σε παρατιμονιές και λάθη.
Στην αρχή είχε στόχο την Ικαρία για να έβλεπε και τη μάνα του, που τον λαχταρούσε. Με την «απρόοπτη νύφη» τα πράγματα άλλαξαν. Αποφάσισε, αφού είχε χρόνο να μείνει μια μέρα στη Σκύρο, να γευτεί τον ερωτά του. Η καθυστέρηση αυτή, τον ανάγκασε να αλλάξει πορεία και αποφάσισε να «παρακάμψει» τη μάνα και να κατευθυνθεί προς την Πάτμο. Το παραλήρημα του έρωτα όμως τους πήγε στις βραχονησίδες Καλόγεροι, στο κέντρο του Αιγαίου, κάπου ανάμεσα στις Β. Σποράδες και τα Ψαρά. Αραξαν για τη νύχτα και πέρασαν μια συνταρακτική βραδιά. Εκεί γύρω στο χάραμα, η Ιρις «χάνεται”. Ο Γιάννης συνταράζεται, χαμός, αγωνία, με πόνο ψυχής καλεί στο VHF το λιμενικό, το οποίο έφτασε και γρήγορα. Η κατάθεση του είναι ελλιπής, παρουσιάζει κενά, οι συνθήκες δύσκολες, έτσι δεν έγινε καμμιά σοβαρή έρευνα για την ανεύρεση της άτυχης κοπέλας.
Την ώρα εκείνη ναυαγεί στην περιοχή ένα μεγάλο καΐκι με λαθρομετανάστες. Πτώματα, ξύλα και οδυρμός. Ο Γιάννης ξεφεύγει από το πρόβλημά του και πηγαίνει να συνδράμει. Δεν τον χρειάστηκαν, έτσι συνέχισε μόνος του με σκέψεις, ερωτήματα και θλίψη για την Ίριδα και το χαμό.
Κατέπλευσε στη Σκάλα της Πάτμου το βράδυ. Εκεί τον περίμενε ο φίλος του Νέρης που τον υποδέχτηκε με δύο κοπέλες. Είναι απογοητευμένος και ανόρεχτος, έτσι, ενώ οι άλλοι ανεβαίνουν στη χώρα, εκείνος μένει στο σκάφος να κοιμηθεί. Στον ύπνο του βλέπει ένα περίεργο όνειρο, δηλωτικό. Σηκώνεται και ανεβαίνει στη χώρα, όπου τους συναντάει και πηγαίνουν στο μπαρ Αστυβή. Δεν μπορεί να γίνει παιχνίδι, φεύγει μόνος και γυρίζει πάλι στο ιστιοφόρο. Πέφτει να κοιμηθεί και συνεχίζουν οι άσχημοι εφιάλτες.
Το πρωί αναχώρησαν για Κω, στην οποία έφτασαν το βράδυ και άραξαν στη μαρίνα. Εκεί ανακάλυψε ένα κλειδωμένο ολλανδικό σκάφος με σημαία …THΑLATTA. Το πρωί όμως το σκάφος δεν υπάρχει στη θέση του. Ο Γιάννης απογοητευμένος παραμένει στις σκέψεις του και κλείνεται στον εαυτό του. Ο Νέρης με τη σύμφωνη γνώμη του εργοδότη μένει εθελοντής και από εκείνη την στιγμή αναλαμβάνει τιμονιέρης.
Τα δύο ζευγάρια των Ιταλών έφτασαν και ξεκίνησαν για Αστυπάλαια.
“Το ένα χέρι ανήκει στο σκάφος” ήταν το βροντερό παράγγελμα του Νέρη και οι Ιταλοί κάθονταν σοφράνο σαν καλά παιδιά. Έφτασαν και άραξαν το βράδυ. Εκεί στα δρώμενα της Χώρας ο Νέρης γνώρισε μια φοιτήτρια, την Αφροδίτη μαζί με την οποία ξεδίπλωσαν τον μίτο της παντρειάς με ...κίνητρα.
Επόμενος σταθμός η Αμοργός, με το περίφημο μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας. Προσπάθησαν να βγουν από ανατολικά, αλλά εκεί συνάντησαν τη μεγάλη θάλασσα με γιγαντωμένα κύματα και την αντίθεση μεταξύ Νέρη και Γιάννη.
Βόρεια της Εξώπετρας έγινε το κακό, το σκάφος έκανε μπρόουτς, ο Νέρης τραυματίζεται στο κεφάλι, οι Ιταλοί πανικοβάλλονται και ο Γιάννης «βλέπει τη σωτηρία» στην εμφάνιση της Ίριδας και των δελφινιών. Αποδεκατισμένοι γυρίζουν πίσω και ο Νέρης βαριά τραυματισμένος ταξιδεύει με το ΕΚΑΒ για το νοσοκομείο της Ρόδου.
Την επομένη ανασυντάχθηκαν, ξεκίνησαν από δυτικά και τελικά έφτασαν στην Αμοργό.
Επόμενος σταθμός η Αμοργός, με το περίφημο μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας. Προσπάθησαν να βγουν από ανατολικά, αλλά εκεί συνάντησαν τη μεγάλη θάλασσα με γιγαντωμένα κύματα και την αντίθεση μεταξύ Νέρη και Γιάννη.
Βόρεια της Εξώπετρας έγινε το κακό, το σκάφος έκανε μπρόουτς, ο Νέρης τραυματίζεται στο κεφάλι, οι Ιταλοί πανικοβάλλονται και ο Γιάννης «βλέπει τη σωτηρία» στην εμφάνιση της Ίριδας και των δελφινιών. Αποδεκατισμένοι γυρίζουν πίσω και ο Νέρης βαριά τραυματισμένος ταξιδεύει με το ΕΚΑΒ για το νοσοκομείο της Ρόδου.
Την επομένη ανασυντάχθηκαν, ξεκίνησαν από δυτικά και τελικά έφτασαν στην Αμοργό.
Ασήμαντα ταξιδιωτικά γεγονότα και συζητήσεις εισαγάγουν τον καπετάνιο στο επιστημονικό πρόγραμμα του Ενζο. Ένα επιστημονικό συνέδριο στην εντυπωσιακή Σαντορίνη την επόμενη εβδομάδα, το οποίο το λένε ΘΑΛΑΤΤΑ! Συνέδριο για τη Θαλάσσια Ακουστική Τεχνολογία στο οποίο ο Ιταλός συμμετέχει ως ομιλητής.
Την έκτη ημέρα η εκδρομή τελειώνει, οι τρεις πετούν για Μιλάνο, ενώ ο Ενζο μετακομίζει στο ξενοδοχείο του συνεδρίου.
Ο Γιάννης μένει μόνος με τις σκέψεις του στην αναμονή των νέων επιβατών. Το σκάφος είχε νοικιαστεί σε δύο Έλληνες επιστήμονες που επίσης ήταν σύνεδροι και ιδιοκτήτες τεχνολογικής εταιρείας, οι οποίοι το ενοικίασαν με την ευκαιρία για να κάνουν και τις διακοπές στους στο νησί της Καλτέρας.
Έτσι, στο επιδεικτικό μέρος του Συνεδρίου χρησιμοποιήθηκε και το «Αγέρι» εκ μέρους αυτών των δύο επιστημόνων. Πάνω στον κρατήρα Κολούμπο τα ερευνητικά σκάφη δοκίμαζαν τα απεικονιστικά συστήματα. Κάποια στιγμή απο το βυθό τα σόναρ πιάνουν περίεργους ρυθμούς. Απο το σκάφος "Άμαξα" έβαλαν τις φωνές, σκιάχτηκαν που έβλεπαν έτσι ζωντανά κάτω από το γυαλί. Τα ψάρια έκαναν ένα κύκλο, όπως κάνουν οι αυλικοί στο βασιλιά. Μπροστά τα μικρά, πίσω τα μεγαλύτερα, κρατούσαν κάτι στο στόμα τους, σαν θαλασσινή ανεμώνη. Ο κύκλος άνοιγε, το φως απλώνονταν παντού, η μουσική αγγελική, νόμιζαν ότι ήταν σε όπερα, χρώματα, φως παντού.
Την έκτη ημέρα η εκδρομή τελειώνει, οι τρεις πετούν για Μιλάνο, ενώ ο Ενζο μετακομίζει στο ξενοδοχείο του συνεδρίου.
Ο Γιάννης μένει μόνος με τις σκέψεις του στην αναμονή των νέων επιβατών. Το σκάφος είχε νοικιαστεί σε δύο Έλληνες επιστήμονες που επίσης ήταν σύνεδροι και ιδιοκτήτες τεχνολογικής εταιρείας, οι οποίοι το ενοικίασαν με την ευκαιρία για να κάνουν και τις διακοπές στους στο νησί της Καλτέρας.
Έτσι, στο επιδεικτικό μέρος του Συνεδρίου χρησιμοποιήθηκε και το «Αγέρι» εκ μέρους αυτών των δύο επιστημόνων. Πάνω στον κρατήρα Κολούμπο τα ερευνητικά σκάφη δοκίμαζαν τα απεικονιστικά συστήματα. Κάποια στιγμή απο το βυθό τα σόναρ πιάνουν περίεργους ρυθμούς. Απο το σκάφος "Άμαξα" έβαλαν τις φωνές, σκιάχτηκαν που έβλεπαν έτσι ζωντανά κάτω από το γυαλί. Τα ψάρια έκαναν ένα κύκλο, όπως κάνουν οι αυλικοί στο βασιλιά. Μπροστά τα μικρά, πίσω τα μεγαλύτερα, κρατούσαν κάτι στο στόμα τους, σαν θαλασσινή ανεμώνη. Ο κύκλος άνοιγε, το φως απλώνονταν παντού, η μουσική αγγελική, νόμιζαν ότι ήταν σε όπερα, χρώματα, φως παντού.
Άστραψες λυγερή, ακούμπησες την περίμετρο, η Καλδέρα στη λάμψη της κίνηση παντού,
ένα φλας στο μυαλό.
Χιλιάδες φώτα όλη η Καλδέρα. Ο Γιάννης, ένοιωσε να στροβιλίζεται, ακριβώς όπως με την αστρόσκονη, τα βλέφαρα βαριά, ασήκωτα, αστραπές συνέχεια, βούιζε. Ένα φέγγος, που ήταν; Στο ημερολόγιο του σκάφους με ημερομηνία 20/06/2004 ήταν γραμμένο. «Είδα, Αγάπησα και Πίστεψα ΙΡΙΣ και ΘΑΛΑΤΤΑ»
Υ.Γ.
Υ.Γ.
Όποιος ενδιαφέρεται για την απόκτηση του παρόντος διηγήματος μπορεί να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του στο e-mail info@clopypaste.gr.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.