Στην ισπανική εφημερίδα «El Mundo», έδωσε πριν από περίπου μία εβδομάδα την πρώτη της συνέντευξη. «Η ιερόδουλη από τη Βαρκελώνη, που προσφέρει υπηρεσίες σε άτομα με αναπηρία, έπειτα από έντεκα χρόνια κρυφής δραστηριότητας αποφασίζει και βγαίνει στο φως», έγραφε. Η ιστορία της, από εκείνη τη στιγμή, διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε θέμα πολλών συζητήσεων. Είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που βγαίνει στην επιφάνεια το λεπτό και ευαίσθητο θέμα της σεξουαλικότητας των ανθρώπων με αναπηρία.

Στην ιστορία της Μαριέν αναφέρθηκε προ ημερών (29/8) και η ιταλική «Repubblica», από την οποία, με την πολύτιμη βοήθεια του αναγνώστη μας κ. Γιώργου Γεωργιάδη, αντλήσαμε μεγάλο μέρος του υλικού της στήλης σήμερα.

«Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Μαριέν. Από εσένα αισθάνθηκα για πρώτη φορά τρυφερότητα στη ζωή μου», υπογράφει ο Χουάν, που πάσχει από (Sclerosi laterale amiotrofica) σοβαρή μορφή κινητικής ασθένειας. Δεν τον πείραξαν τα περίπου 200 ευρώ που χρειάστηκε να πληρώσει. «Άλλωστε εγώ...», ψιθύρισε, και η ευνόητη συνέχεια της φράσης του κόπηκε. Η Μαριέν, γράφει η εφημερίδα, είναι 48 χρόνων, έχει ένα ωραίο αδύνατο παρουσιαστικό, καστανά μαλλιά και βλέμμα ήρεμου ανθρώπου. Επαγγέλλεται συνοδός κυρίων, ιερόδουλη αν θέλετε, στη Βαρκελώνη, στην περιοχή της Ράμπλας· κάποτε σπούδαζε Πολιτικές Επιστήμες, παντρεύτηκε, χώρισε και έχει ένα παιδί. Την κάνει εδώ και 10 χρόνια τώρα αυτή τη δουλειά.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ για τους πελάτες της, λέει: «Ανακάλυψα ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τόσο εύθραυστοι όσο πιστεύουμε. Εχουν ανάγκη βοήθειας σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής τους, όμως διαθέτουν μια ξεχωριστή ικανότητα να ξεπερνάνε τις αντιξοότητες που συναντούν».

Και αν σήμερα χαρακτηρίζει τη δουλειά της «κοινωνικό έργο» και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι οικογένειες των ατόμων με αναπηρία που έρχονται σε επαφή μαζί της, η Μαριέν δεν κρύβει ότι στην αρχή η επιλογή της έγινε υπολογίζοντας ότι «θα δούλευα σε έναν τομέα που άλλες κοπέλες απαξίωναν». Παντρεύτηκε στα 17 της, ο γάμος της δεν πήγε καλά, είχε ένα παιδί και τον πατέρα της να συντηρήσει. Άλλαξε το πραγματικό της όνομα και ξεκίνησε να δουλεύει σε νυχτερινά κέντρα της Βαρκελώνης. «Εβλεπα τις συναδέλφους μου να απαξιώνουν ανθρώπους που ήταν σε αναπηρικά καροτσάκια και με προβλήματα αναπηρίας. Αμέσως κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο δρόμος: έβαλα αγγελίες σε καταλανικές εφημερίδες, στις οποίες παρουσιαζόμουν ως ανεξάρτητη συνοδός. Διευκρινίζοντας άμεσα ποιοι ήταν οι αποδέκτες της αγγελίας μου».

Από εκείνη τη στιγμή γνώρισε μια επιτυχία επαγγελματική άνευ προηγουμένου. Οικονομικό πρόβλημα, πια, δεν έχει. Ζει άνετα. Αγόρασε 2 διαμερίσματα και είναι ήσυχη πως εξασφάλισε πια τουλάχιστον τις σπουδές του γιου της. Υστερα από τη συνέντευξη, όμως, όλα άλλαξαν: το blog της δέχεται χιλιάδες επισκέψεις και λαμβάνει καθημερινά αμέτρητα e-mail. Αλλοι τη συγχαίρουν, άλλοι τη βρίζουν και την προσβάλλουν. Υπάρχουν και έντονες αντιδράσεις από οργανώσεις ατόμων με αναπηρία και το blog της κατεβαίνει από το Διαδίκτυο. Η Μαριέν δέχεται δεκάδες προτάσεις για τηλεοπτικές συνεντεύξεις, αλλά αρνείται τη δημοσιότητα και τις αμοιβές που της προτείνουν. «Αυτό που ήθελα ήταν να σπάσω το ταμπού της σεξουαλικότητας των ατόμων με αναπηρία. Ένα πρόβλημα που υπάρχει αλλά κανείς δεν θέλει να δει την άρνηση σε ένα δικαίωμα. Οι συνάδελφοί μου στην αρχή μου έλεγαν: Μαριέν πώς το κάνεις, δεν αηδιάζεις; Ετσι ακριβώς μιλάγανε. Όχι, εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ έτσι, άλλωστε προτού να κάνω τη συνοδό εργαζόμουν ως νοσοκόμα, ο σκοπός μου ήταν να ικανοποιώ τις ανάγκες των ατόμων που φρόντιζα, να τους αλλάζω ρούχα και να τους πλένω».

Υ.Γ. Η Μαριέν αυτοπροσδιορίζεται ως «συνοδός ατόμων με αναπηρία».