Είναι η αποτύπωση σε χαϊκού από ένα μέλος της ομάδας στη δεύτερή της συνάντηση με τίτλο «Γραφή, δημιουργία και ψυχική ανθεκτικότητα», όπου οι μετέχοντες απέδωσαν την ιστορία τους ως ποιητική άσκηση.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Όπως αναφέρει στον πρόλογό της η Δέσποινα Τσουβαλά, ψυχολόγος-επιστημονικά υπεύθυνη του «Φάρου», «μέσα από επιλεγμένα λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα, μέσα από αποσπάσματα ταινιών, τα μέλη της ομάδας συνομίλησαν με το μέσα τους, τα ωραία και τα δύσκολα της ζωής τους, μοιράστηκαν, ακούμπησαν, φρόντισαν και φροντίστηκαν, οραματίστηκαν, εμπνεύσθηκαν, δημιούργησαν».
Συντονιστής της ομάδας ήταν ο θεολόγος-κοινωνιολόγος Αλέξανδρος Σταθακιός.
Το αποτέλεσμα των 15 συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν είναι εξαιρετικό. Μια έκδοση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό ‒ κυρίως από το παλιό Καρλόβασι, με σύντομα αποσπάσματα βιβλίων, βιώματα, ποιήματα, κείμενα λογοτεχνικά, συνεντεύξεις, σύντομες αναλύσεις.
Παρακολουθούμε βήμα βήμα την κάθε συνάντηση και τους καρπούς που έδωσε, όχι μόνο σε όσους συμμετείχαν, αλλά και σε μας που διαβάζουμε τα κείμενα και νομίζω «μιλούν» στον καθένα μας.
Παραθέτουμε τους τίτλους των συναντήσεων: «Οικογένεια: Ταυτότητα και Συνέχεια», «Γραφή, δημιουργία και ψυχική ανθεκτικότητα», «Όταν η τέχνη ανοίγει ρωγμές διαφυγής», «Τέχνη και δημιουργία: συλλογικά και προσωπικά αποθέματα αντοχής», «Ήττα: βήμα πίσω ή μπροστά;», «Ο τόπος μας γύρω και μέσα μας», «Ο δρόμος της εξέλιξης», «Η Πόλη, τα τείχη και οι πύλες της στη ματιά μας και τη συνείδησή μας», «Της μοναξιάς η πικρόγλυκη παρέα», «Η λύπη της Ασημόπετρας», «Αλλάζει ο άνθρωπος;», «Διάλογος του Ψυχικού Κόσμου με το Φυσικό και Κοινωνικό Περιβάλλον (Το έργο του Αλέξη Σεβαστάκη)», «Αδικία, Περιθωριοποίηση και Λογοτεχνία», «Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Σάμου», «Καταραμένες Πολιτείες» και «Διονύσιος Σολωμός: η ανακάλυψη της βιωματικής ταυτότητας».
Παραθέτουμε τους τίτλους των συναντήσεων: «Οικογένεια: Ταυτότητα και Συνέχεια», «Γραφή, δημιουργία και ψυχική ανθεκτικότητα», «Όταν η τέχνη ανοίγει ρωγμές διαφυγής», «Τέχνη και δημιουργία: συλλογικά και προσωπικά αποθέματα αντοχής», «Ήττα: βήμα πίσω ή μπροστά;», «Ο τόπος μας γύρω και μέσα μας», «Ο δρόμος της εξέλιξης», «Η Πόλη, τα τείχη και οι πύλες της στη ματιά μας και τη συνείδησή μας», «Της μοναξιάς η πικρόγλυκη παρέα», «Η λύπη της Ασημόπετρας», «Αλλάζει ο άνθρωπος;», «Διάλογος του Ψυχικού Κόσμου με το Φυσικό και Κοινωνικό Περιβάλλον (Το έργο του Αλέξη Σεβαστάκη)», «Αδικία, Περιθωριοποίηση και Λογοτεχνία», «Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Σάμου», «Καταραμένες Πολιτείες» και «Διονύσιος Σολωμός: η ανακάλυψη της βιωματικής ταυτότητας».
Παραθέσαμε τους τίτλους για να γίνει κατανοητό το εύρος των θεμάτων. Όμως και η προσέγγιση και ο τρόπος που οι συμμετέχοντες έκαναν δικά τους τα κείμενα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Η ομάδα κάλεσε και δυο συγγραφείς, την Έρη Ρίτσου και την Έλενα Χουσνή που μέσα από έναν διήγημά της η πρώτη και το βιβλίο της για το λεπροκομείο της Σάμου η δεύτερη, έδωσαν το δικό τους στίγμα και οδήγησαν την ομάδα σε νέες αναζητήσεις και δημιουργίες.
Η θλιβερή επικαιρότητα και ειδικότερα το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών δεν τους άφησε καθόλου αδιάφορους. Παρατίθενται σκέψεις, κείμενα και ποιήματα για τα τρένα, ενώ το γεγονός αυτό γίνεται η αφορμή να ανασύρουν από τη λήθη ένα περιστατικό που συνέβη το 1979 στη Σάμο με το λεωφορείο της γραμμής που έφυγε από τον δρόμο με αποτέλεσμα να υπάρξουν 14 νεκροί και πολλοί τραυματίες ‒ ανάμεσά τους και μαθητές που πήγαιναν στο σχολείο.
Ξεχωρίζει το κείμενο του Θανάση Παπακωνσταντίνου «Ένας παράξενος ταξιδιώτης, που υιοθέτησε ως προορισμό τη Σάμο». Ζει εδώ και τριάντα χρόνια στη Σάμο, χωρίς να είναι ο τόπος καταγωγής του. Από επιλογή.
Όπως και το κείμενο της Αγγελικής Τριανταφύλλου «Ο τόπος μέσα μου». Ειδικά όταν γράφει για τα βυρσοδεψεία:
«…Είναι οι μέρες που μ’ αρέσει να βγαίνω έξω και να πηγαίνω στα "Ταμπάκικα". Να ψάχνω μέσα στα μισοερειπωμένα κτίρια να ανακαλύψω ιστορίες. Ο ήχος του ανέμου που μπαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα και με μεταφέρει σε άλλες εποχές, πιο γκρίζες. Και τότε αυτά, δειλά στην αρχή, αρχίζουν να μιλάνε. Για πρίγκιπες και χαμένους έρωτες. Για ζωές που έμειναν μισές, για χαμένες πατρίδες. Ποιός είπε ότι τα κτίρια δεν έχουν φωνή;»
Πηγή: edromos.gr - dipe.sam.sch.gr - kpfaros.blogspot.com - ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.