Στη συνέχεια γίνεται διάκριση στις τρεις κυριότερες φάσεις της ρεμπέτικης ιστορίας: στην προ του 1922 περίοδο, στην περίοδο από το 1922 ως το 1940, οπότε και επέρχεται ο συγκερασμός με το ύφος των σμυρναίικων τραγουδιών που φέρνουν μαζί τους οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, και στην τελευταία φάση από το 1940 ως το 1953, που συμπίπτει με την πλήρη άνθηση και εμπορευματοποίηση του ρεμπέτικου, και τελικά με την παρακμή του.
Δίνεται το στίγμα της ρεμπέτικης ιδεολογίας ως αντίθετης στην κυρίαρχη κουλτούρα και γίνεται εκτενής αναφορά στους θρυλικούς ρεμπέτες της εποχής ΜΑΡΚΟ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ, ΑΡΤΕΜΗ (ΑΝΕΣΤΗ ΔΕΛΙΑ), ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, αλλά και στους μεταγενέστερους ΜΑΝΩΛΗ ΧΙΩΤΗ και ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ.
Αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του ΜΑΡΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ διατρέχουν την ιστορία του ρεμπέτικου, ενώ την αφήγηση συμπληρώνει σπάνιο φωτογραφικό και οπτικοακουστικό αρχειακό υλικό.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.