Να χαιρόμαστε τον νέο μας πρωθυπουργό (Λουκά Παπαδήμο)...Αυτός δεν ήταν που μας έβαλε στο ευρώ; Δεν ήταν οικονομικός σύμβουλος του Σημίτη; Και τί ωραία ημερομηνία που διάλεξε να ορκιστεί: 11/11/11. Να το γράψω λίγο διαφορετικά μήπως σας θυμίσει τίποτα: || || ||. Τέλος πάντων.
Πίσω στον πρωθυπουργό. Έπεσαν πλέον τα προσχήματα. Τώρα θα έχουμε πρωθυπουργό, όχι κάποιον πολιτικό, που υποτίθεται ότι προσπαθεί για την ευημερία του λαού του, αλλά κάποιον τεχνοκράτη του τραπεζικού καρτέλ, ο οποίος φυσικά θα θέλει να αυξήσει τα κέρδη των τραπεζών...
Πίσω στον πρωθυπουργό. Έπεσαν πλέον τα προσχήματα. Τώρα θα έχουμε πρωθυπουργό, όχι κάποιον πολιτικό, που υποτίθεται ότι προσπαθεί για την ευημερία του λαού του, αλλά κάποιον τεχνοκράτη του τραπεζικού καρτέλ, ο οποίος φυσικά θα θέλει να αυξήσει τα κέρδη των τραπεζών...
Ας εξετάσουμε τον οικονομικό τομέα του χθες και του σήμερα, μήπως και κατανοήσουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν εδώ. Η τάση είναι οι μισθοί να μειώνονται και οι τιμές να αυξάνονται. Συνεχώς. Ειδικά στις μέρες μας το πρόβλημα έχει γίνει πολύ οξύ. Που όμως πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια; Ποιός καταπιέζει τον λαό; Πού πηγαίνει όλος ο πλούτος; Αφού όλοι δουλεύουν, και μάλιστα πιο αποδοτικά απ' ό,τι στο παρελθόν (λόγω μηχανημάτων και υπολογιστών) γιατί "δεν φτάνουν τα λεφτά";
Εδώ είναι το κλειδί του προβλήματος. Λεφτά. Χρήματα. Τί είναι, και ποιος τα ελέγχει; Μέχρι ποιό σημείο φτάνουν τα οικονομικά δικαιώματα του κράτους έναντι των πολιτών; Δηλαδή, οι οικονομικές υποχρεώσεις του πολίτου ποιές είναι; Ας υποθέσουμε ότι θέλει κάποιος να δώσει τη φανέλα του (καινούργια...) στον γείτονα και να πάρει για αντάλλαγμα μια πετσέτα. Έχει το κράτος δικαίωμα να λάβει κάτι από τη συνδιαλλαγή; Νομίζω πως όχι. Μόλις όμως μπει στη μέση το χρήμα, τότε το κράτος απαιτεί 23% της τιμής της φανέλας και 23% της τιμής της πετσέτας! Γιατί; Δεν θα έπρεπε το κράτος να είναι μια επιχείρηση αυτάρκης; Δηλαδή να αρκείται στα έσοδα από εξόρυξη ορυκτού πλούτου, βιομηχανία και ίσως και ναυτιλία; Σκεφτείτε το. Τί δουλειά έχει το κράτος να παίρνει ΦΠΑ από τις μεταξύ μας συναλλαγές; Αν δεν τους φτάνουν τα λεφτά να το κλείσουν το μαγαζί και να φύγουν. Τί δουλειά έχει το κράτος να ζητάει 300€ για κάθε 100 τ.μ. οικίας. Δική του είναι η οικεία; Μήπως έχουμε μπερδέψει λίγο την έννοια της ιδιοκτησίας; Η γη είναι των πολιτών ή του κράτους; Το κράτος δεν είναι η έκφραση του θελήματος του λαού; Εχθρός του λαού είναι;
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα με τα χρήματα. Υπάρχει και η χρονική αξία του χρήματος. Αν πουλήσεις την πετσέτα σου 4€ σε έναν χρόνο αυτά τα χρήματα θα έχουν αξία μικρότερη απ' ό,τι αν την πωλούσες τον επόμενο χρόνο. Βεβαίως υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι αυτό είναι απόλυτα φυσικό, αλλά αυτό ισχύει μόνο από την οπτική γωνία του τραπεζίτη που θέλει να κερδίζει χωρίς να παράγει (και χωρίς να κουράζεται). Αυτό άρχισε να γίνεται από τότε που εισήχθη το fractional reserve system στην οικονομία και κατηργήθη η αντιστοιχία του χρήματος με μια σταθερή αξία, όπως ο χρυσός. Είσαι πασίγνωστο ότι η Ελλάδα δεν έχει χρυσό, σαν τραπεζικό απόθεμα, γιατί, όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός, "είναι" κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ο χρυσός να φυλάσσεται σε τρίτες χώρες"! Αν θέλετε να μπείτε στο ευρώ, πρέπει να δώσετε τον χρυσό σας να τον φυλάμε εμείς στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Ναι, τον δώσαμε μόνοι μας! Ενώ στην αρχαιότητα εγίνοντο πόλεμοι για το που θα φυλάσσεται ο χρυσός (π.χ. Δήλος ή Αθήνα) ή για την απόκτησή του (λεηλασία του νικημένου, πειρατεία), εμείς σήμερα τον δώσαμε με ειρηνικό τρόπο σε άλλους! Δωρεάν! Στις ΗΠΑ λένε πολλοί πατριωτικοί κύκλοι ότι το Fort Knox είναι άδειο από χρυσό... Είναι παγκόσμια πολιτική, κάποιοι να μαζεύουν τα αποθέματα χρυσού. Έτσι μπορούν αυτοί να κόβουν όσο χρήμα θέλουν, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Στη δεκαετία του '20 υπήρχε φοβερή οικονομική άνθιση, τόσο που ονομάστηκε roaring 20ies. To 1929 μαζεύτηκε ξαφνικά η ροή του χρήματος και είχαμε το κραχ. Τα ίδια και στις μέρες μας. Από το 1990 και μετά είχαμε μεγάλη ροή χρήματος. Το 2008 άρχισε να μαζεύεται το χρήμα με τα σημερινά αποτελέσματα. Παιχνίδι είναι που μας παίζουν. Το σκορπίζουν και μετά το μαζεύουν. Κι όσο πιο ψηλά είσαι, τόσο πιο πολύ πονάει όταν πέσεις...
ΑΥΤΟΙ λοιπόν που κόβουν το χρήμα μας, (και δεν έχει σημασία αν λέγεται ευρώ, δραχμή ή οβολός), δεν δουλεύουν δωρεάν για το καλό μας. Απαιτούν ένα μερίδιο. Το κράτος τους ζητάει ένα Α ποσό, αυτοί το δίνουν και παίρνουν ένα κρατικό ομόλογο. Δηλαδή μια ομολογία ότι "Σου χρωστάω Α ευρώ". Έτσι γίνεται και τις ΗΠΑ. Το δολάριο εκδίδεται από την ιδιωτική Federal Reserve Bank (Το Federal είναι μόνο το πρόσχημα και το Reserve είναι απάτη, γιατί δεν υπάρχει ούτε μια ουγκιά χρυσός ως απόθεμα). Το πρόβλημα τώρα έγκειται στους όρους του ομολόγου. Φυσικά υπάρχει τόκος στην αποπληρωμή του δανείου, γιατί περί δανείου πρόκειται... Ζητάμε, δηλαδή, 100€ και πρέπει να αποδώσουμε 110€. Αλλά για να βρούμε τα επιπλέον 10€, πρέπει να ζητήσουμε από αυτούς να κόψουν και άλλα 10€. Αλλά για να τα αποπληρώσουμε θέλουμε 11€ κ.ο.κ. Αυτό το είχαν αντιληφθεί πολλοί Αμερικανοί πρόεδροι και προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο έκδοσης νομίσματος της χώρας τους μόνοι τους. Το κατάφερε ο πρόεδρος Jackson, του οποίου η προτομή βρίσκεται στο χαρτονόμισμα των $20, και εξέδωσε τα Greenbacks, που εβασίζοντο στο ασήμι και όχι στον χρυσό, με αποτέλεσμα να ανθίσει η οικονομία των ΗΠΑ για 70 χρόνια! Μάλιστα στον τάφο του αναγράφεται η επιγραφή "I killed The Bank". Για να το καταφέρει όμως αυτό έκανε θυσίες. Καταρχάς απειλήθηκε από την Αγγλία με πόλεμο αν δεν επαναφέρει την Τράπεζα. Έγινε το 1814, χωρίς να πτοήσει τον Πρόεδρο και τον αμερικανικό λαό. Μετά έγινε προσπάθεια δολοφονίας στο άτομό του. Ούτε πάλι πτοήθηκε. Τέτοιοι πολιτικοί αξίζουν την ψήφο μας. Όχι ανδρείκελα που δεν κρατούν τον λόγο τους.
Αν δεν σταματήσει αυτή η ανεξέλεγκτη δημιουργία ψεύτικου χρήματος, εμείς θα δουλεύουμε και ΑΥΤΟΙ θα καρπώνονται. Όπως ο βρικόλακας. Μάλιστα το σάλιο τους έχει και αναισθητικό για να μην καταλαβαίνουμε το δάγκωμα και να μην αντιδρούμε... Όσο λοιπόν βγαίνουν οι πολιτικοί και φωνασκούν για διάφορα τετριμμένα, δεν αξίζουν την ψήφο μας. Αφού όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν. Όλοι από τα ίδια κέντρα εξουσίας παίρνουν εντολές. ΑΝ κάποιος έχει το θάρρος να προτείνει να πάρουμε ως έθνος στα χέρια μας το δικαίωμα έκδοσης εθνικού νομίσματος, τότε θα αξίζει ψήφο (αν διενεργηθούν ξανά εκλογές...). Τότε θα πρέπει να σταθούμε στο πλαδαρό του, γιατί θα στρατευθούν όλα τα ελεγχόμενα ΜΜΕ εναντίον του. Τα συμφέροντα βλέπετε είναι πολλά, για να τα αφήσουν τα φύγουν. Που θα βρίσκουν έτοιμο αίμα να πίνουν μετά; Τότε πραγματικά μία δραχμή θα είναι ενεργητικό μιας δραχμής και όχι παθητικό χρέους. Τότε θα μπορούμε να τρώμε ό,τι παράγουμε χωρίς χαράτσι στον κατακτητή. Τότε θα γίνουμε ελεύθεροι.
"Βουρδουνάρης" για το ClopYPastE blog
Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.