Ως απόλυτο σύμβολο του πιο ακραίου λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας, χαρακτήρισε ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος, τα blogs του διαδικτύου. Αρθρογραφώντας ένα κείμενο στην εφημερίδα «Καθημερινή», ρίχνει τα «πυρά», σε όλους όσοι γράφουν τη γνώμη τους ή μια είδηση, χωρίς υπογραφή.
Με καυστικό λόγο, όπως μας έχει συνηθίσει, θίγει το θέμα της δημοσιογραφίας και δίνει με τον δικό του τρόπο, συμβουλές για σωστή δημοσιογραφία, έντυπη και ηλεκτρονική. Μάλιστα ο κ. Πάγκαλος δεν διστάζει να χαρακτηρίσει bloggers και δημοσιογράφους, ως ανώνυμους που τρέχουν μέσα στη νύχτα για να γράψουν στα κρυφά από τοίχο σε τοίχο.
Από το στόχαστρο του κ. Πάγκαλου δεν λείπουν και οι εφημερίδες στις οποίες επιρρίπτει ευθύνες για μη έγκριτη δημοσιογραφία, καθώς όπως λέει, οι νέοι δημοσιογράφοι μπροστά στον φόβο μιας κενής σελίδας ή μιας οθόνης υπολογιστή, καταφεύγουν σε μεθόδους συρραφής κειμένων από τα blogs.
«Η νέα γενιά δημοσιογράφων θεωρούν την ηθική και τη δεοντολογία κάτι κακό και εντελώς άχρηστο», τονίζει στο κείμενο του.
Μένει να δούμε, πώς θα χειριστούν τα blogs, τους χαρακτηρισμούς που τους απέδωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αφού στο κατηγορηματικό αυτό κείμενό του κάνει λόγο για εκβιαστές, ακροδεξιούς και κερδοσκόπους.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Θόδωρου Πάγκαλου, όπως καταχωρήθηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή»:
«Έχει πλέον ζωτική σημασία, να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για ένα θέμα που απειλεί τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, αλλά και κριτικής της εξουσίας και συνεπώς το χαρακτήρα και το μέλλον της δημοκρατίας μας.
Τα ανώνυμα blogs, είναι σαν να γράφεις νύχτα στους τοίχους ένα καινούργιο σύνθημα κάθε 10 λεπτά, χωρίς να σε βλέπει κανείς και χωρίς, φυσικά, να υπογράφεις. Αυτή, ακριβώς, η ανωνυμία μετέτρεψε τα blogs από έμβλημα της ελευθερίας της έκφρασης και αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, στο απόλυτο σύμβολο του πιο ακραίου λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας. Όσο πιο απίθανη, όσο πιο μυστικιστική, όσο πιο παράλογη, όσο πιο πολύ απευθύνεται στους πιο ανομολόγητους φόβους του ασυνείδητου, τόσο πιο μεγάλες πιθανότητες έχει μια θεωρία συνομωσίας να εξαπλωθεί σε χιλιάδες mail μέσω της μεθόδου chain-mails.
Η ανωνυμία των blogs δικαιολογείται με το επιχείρημα του φόβου: Ο απλός πολίτης γράφει ανώνυμα, γιατί (υποτίθεται ότι) η εξουσία καραδοκεί για να τον κυνηγήσει. Έτσι καλλιεργείται η ρουφιανιά και καθαγιάζεται η μαύρη κουκούλα. Οποιοσδήποτε μπορεί ανώνυμα να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να έχει καμία ευθύνη ούτε γι’ αυτό που γράφει, ούτε για τον τρόπο που το γράφει. Ο δημόσιος λόγος των blogs είναι ο χειρότερος βιαστής της ελληνικής γλώσσας. Εξαντλείται, πολλές φορές, στα βασικά ρήματα (κατά προτίμηση όσα έχουν σχέση με σεξουαλικές πράξεις) και τις συνήθεις βρισιές.
Πλεονεκτήματα των blogs (ανώνυμων και επώνυμων) είναι η αμεσότητα της πληροφορίας. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά από το συμβάν μπορούν να δημοσιοποιήσουν την είδηση. Σε συνδυασμό με τις κάμερες των κινητών τηλεφώνων έχει, έτσι, αλλάξει και η ίδια η φύση του «δημόσιου γεγονότος», δηλαδή του γεγονότος που αξίζει να απασχολήσει τη κοινή γνώμη. Και αυτό συμβαίνει γιατί τα blogs δεν μπορούν να αξιολογήσουν ένα γεγονός ούτε να αντισταθούν στις φήμες, αφού αυτές τα τρέφουν. Η πρόσφατη απεργία του Τύπου ανέδειξε ακριβώς αυτή τη διάσταση, αφού ελλείψει εφημερίδων όλοι στράφηκαν σε αυτά για να μάθουν νέα με αποτέλεσμα να οργιάσουν κάθε είδους φήμες. Γι’ αυτό και όσες εφημερίδες κινούνται στη λογική των ανώνυμων blogs διαπράττουν στρατηγικό λάθος, όπως κάνουν και όσοι δημοσιογράφοι γράφουν άρθρα κάνοντας συρραφή πληροφοριών από τα blogs. Ο Τύπος δεν απειλείται από τα blogs, αν επιμείνει στις αναλύσεις και τη διασταύρωση των γεγονότων παρέχοντας έτσι αξιόπιστη και έγκυρη πληροφορία.
Ο Δούρειος Ίππος που οδηγεί στην καταστροφή εφημερίδων είναι η εσχάτως αποκτηθείσα συνήθεια, ειδικά νεαρών δημοσιογράφων, οι οποίοι αντιμέτωποι με τον τρόπο της λευκής σελίδας (ή μάλλον της λευκής οθόνης του υπολογιστή), καταφεύγουν στην άκριτη συρραφή «ειδήσεων» από τα blogs για να γράψουν το «άρθρο» τους. Δυστυχώς, τον εξευτελισμό αυτό, εσχάτως, έχουν υποστεί και ιστορικές εφημερίδες. Είναι η συνέχεια της νέας μόδας στα Πανεπιστήμια, να συγγράφονται επιστημονικές εργασίες με πηγή τη Wikipedia.
Έτσι, όμως οι εφημερίδες δίνουν εκ των υστέρων στα ανώνυμα blogs αυτό ακριβώς που τους λείπει για να κυριαρχήσουν και να επιβάλλουν τις αντιλήψεις τους. Εγκυρότητα και αξιοπιστία. Αυτοεξευτελιζόμενος ο Τύπος με τέτοιο τρόπο, αυτοκτονεί. Αυτοκτονεί, από ραθυμία και από την αποδοχή της ήσσονος προσπάθειας. Αυτή είναι η πραγματική απειλή. Διότι όποιος φλερτάρει με το διάβολο τελικά θα υποκύψει σε αυτόν.
Τα ανώνυμα blogs ελάχιστη σχέση έχουν με τη δημοσιογραφία των πολιτών. Συνήθως, πίσω τους κρύβονται συγκεκριμένοι «δημοσιογράφοι» που διακρίθηκαν και διακρίνονται για οτιδήποτε άλλο εκτός από δημοσιογραφία. Ήδη παράγουν μια ολόκληρη γενιά «δημοσιογράφων» που θεωρούν την ηθική και τη δεοντολογία κάτι κακό και εντελώς άχρηστο. Προτιμούν να πλουτίζουν εκβιάζοντας μέσω του γνωστού κύκλου: Η είδηση πρώτα δημοσιεύεται στο δικό τους δέντρο ανώνυμων blogs (έτσι βλέπεις το ίδιο κείμενο σε 20 blogs), μετά περνά σε κάποια περιθωριακή εφημερίδα και μετά σε κάποιο παράνομο τηλεοπτικό σταθμό. Η επιτυχία τους είναι όταν τη δουν γραμμένη σε κάποια έγκυρη εφημερίδα.
Η πλήρης ανομία στο χώρο της ενημέρωσης, συμβατικής και ηλεκτρονικής, έχει μετατρέψει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε ένα «πλυντήριο» για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος που μόνο με το ποδόσφαιρο μπορεί να συγκριθεί.
Σήμερα, το καλύτερο δίκτυο blogs (πάντα ανώνυμο) το διαθέτουν διάφοροι εκβιαστές και ακροδεξιοί που δεν έχουν αποδεχτεί τα κοινοβουλευτικά πλαίσια. Και αυτό γίνεται στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης. Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο δεν υποχρεώνει ούτε καν την αναγραφή του ονόματος του διαχειριστή ενός blog. Αν κάποιος κερδίζει τελικά από την ανωνυμία είναι οι εκβιαστές, όχι ο πολίτης. Τα ανώνυμα blogs δεν είναι «δημοσιογραφία πολιτών», αλλά «δημοσιογραφία εκβιαστών».
Η δημοκρατία βασίζεται στην ισηγορία, την ισονομία και την παρρησία. Χωρίς παρρησία δεν υφίσταται ούτε πραγματική ούτε ηλεκτρονική εκκλησία του δήμου, αλλά ένα πλήθος φοβισμένων πολιτών που χειροκροτούν κάθε φορά που τα «λιοντάρια» ξεσκίζουν κάποιον, όχι γιατί τους αρέσει το θέαμα, αλλά γιατί ανακουφίζονται που δεν είναι οι ίδιοι το θύμα».
Πηγή: newstoday.gr
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.