Έφυγε από τη ζωή στις 13 του Φλεβάρη ένας δικός μας άνθρωπος, ένας αγαπητός Αυλωναρίτης. Ο Δημήτρης Κωνστάντιος, ο Τζίμης των παιδικών μας χρόνων. Γεννήθηκε το 1950 από γονείς φτωχούς αλλά έντιμους και εργατικούς. Παρακολούθησε και τελείωσε τα εγκύκλια μαθήματα του Γυμνασίου Αυλωναρίου και σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Υπηρέτησε στην 8η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ως επιμελητής και προϊστάμενος (1976-1988) και στο Τμήμα Βυζαντινών Μουσείων του ΥΠΠΟ (1990-1998). Από το 2003 δίδασκε ως καθηγητής σε πανεπιστήμια (των Πατρών αρχικά, του Αιγαίου στη συνέχεια) με αντικείμενο τη μελέτη και διαχείριση πολιτιστικών πόρων, που τόσο καλά γνώριζε.
Ως επιμελητής και έφορος Αρχαιοτήτων ανέπτυξε σημαντική ανασκαφική δραστηριότητα (ανασκαφή Ιτς Καλέ στο Κάστρο Ιωαννίνων, παλαιοχριστιανικών αρχαιοτήτων στη Δωδώνη, στη Ναύπακτο, στο Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας κ.ά.) Υπήρξε υπεύθυνος για όλα τα μεγάλα έργα της Διεύθυνσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων (1990-1998) (αναστηλωτικά έργα Κέρκυρας ενόψει Προεδρίας 1994, Αχελώος, Αρκάδι, κατακόμβες Μήλου, Μετρό κ.ά.) Από το 1990 υπήρξε μέλος της επιστημονικής επιτροπής για όλα τα έργα (αναστηλωτικά, ανασκαφικά, διαμορφώσεων) στην παλαιά Πόλη της Ρόδου.
Διευθυντής του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου ο Δημήτρης Κωνστάντιος, παρέλαβε το 1999 έναν κλειστό επιστημονικά χώρο και τον μετέτρεψε σ' ένα μοντέρνο ίδρυμα, ανοιχτό στην κοινωνία. Ολοκληρώνοντας και εκσυγχρονίζοντας τα κτίρια και πραγματοποιώντας την επανέκθεση των συλλογών του «έβγαλε» την εικόνα του Βυζαντίου από τα μουσειακά στερεότυπα αποκαλύπτοντας όχι μόνο τη λάμψη του Βυζαντίου, αλλά και την καθημερινή ζωή.
Τους τελευταίους μήνες πάλευε παλικαρίσια με τον καρκίνο και κατάφερε να φύγει όπως ακριβώς επιθυμούσε, όρθιος. Με όραμα για την οργάνωση και λειτουργία των σύγχρονων μουσείων, τα οποία οφείλουν, όπως έλεγε, να βρουν τρόπους να γίνουν ελκυστικά στην κοινωνία του 21ου αιώνα.
Το Αυλωνάρι το υπεραγαπούσε και το επισκεπτότουνα συχνά. Οι παιδικές του μνήμες τον τραβούσαν στις γειτονιές που μεγάλωσε, στα σοκάκια που έπαιξε, στους φίλους, στους γονείς, στους συγγενείς. Απλός και καταδεκτικός με όλους, αγνός, ακέραιος, τίμιος, με περίσσευμα ψυχής.
Η χρηματοδότηση για την εκτέλεση των έργων αναστήλωσης του Βυζαντινού ναού του Αγίου Δημητρίου στα Χάνια Αυλωναρίου ήταν δικό του έργο. Φίλος και συνοδοιπόρος του ΡΟΠΤΡΟΥ από την αρχή της έκδοσής του, είχε παρουσιάσει στο 12ο τεύχος του περιοδικού τη συλλογή αντιγράφων των τοιχογραφιών από τα βυζαντινά μνημεία της περιοχής Αυλωναρίου της συλλογής Λαμπίκη που βρίσκονται στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών.
Δυστυχώς για τον τόπο μας μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του πολιτισμού ο Δημήτρης Κωνστάντιος δεν υπάρχει πια. Ολόκληρο το Αυλωνάρι οδυνάται. Γιατί γνωρίζει το μέγεθος της απώλειας…
Δημήτρης Σγούρος
Πηγή: dim-konstantiosblogspotcom.blogspot.com
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.