Υπάρχουν αρκετά βεβαιωμένα παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι στη βάση της σπονδυλικής τους στήλης έχουν μια απόφυση που θυμίζει ουρά. Το φαινόμενο είναι σπάνιο, αλλά όχι άγνωστο, και οι ρίζες του χάνονται στα βάθη της προϊστορίας.
Οι ανθρώπινες ουρές είναι συχνά λείες και σαρκώδεις, με μήκος μόλις ένα χιλιοστό, αλλά υπάρχουν παραδείγματα που έφταναν σε μήκος μέχρι και τα 30 εκατοστά. Οι ουρές αυτές συνήθως δεν έχουν κινητικότητα, αλλά υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις όπου η ουρά περιέχει σπονδύλους και κινείται.
Οι ουρές σχετίζονται κατά πάσα πιθανότητα με την εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους. Κατά γενική ομολογία, οι μακρινοί πρόγονοι των ανθρώπων είχαν ουρά. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα φέρουμε αταβιστικά ίχνη της ουράς αυτής, με τα μικρά συνοστεωμένα οστά του κόκκυγα, στο κατώτερο άκρο του ιερού οστού. Κατά την κύηση, το έμβρυο αναπτύσσει για σύντομο χρονικό διάστημα μια ουρά, η οποία όμως υποχωρεί γρήγορα και κατά τη γέννηση τα ίχνη της έχουν εξαφανιστεί.
Υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με την εμφάνιση ουράς σε ανθρώπους. Η πρώτη υποστηρίζει ότι πρόκειται για εμβρυϊκή ουρά, η οποία για κάποιο λόγο δεν εξαφανίστηκε. Η δεύτερη θεωρία λέει ότι φέρουμε ακόμη στα κύτταρά μας πολλά από τα γονίδια των προγόνων μας και πως, κάτω από ορισμένες συνθήκες, κάποια από αυτά μπορεί να εκδηλωθούν.
Στη σπάνια περίπτωση κατά την οποία γεννιέται ένα παιδί με ουρά, αυτή συνήθως αφαιρείται με μια μικρή χειρουργική επέμβαση. Διαφορετικά, η ουρά μεγαλώνει, όσο το παιδί αναπτύσσεται.
Πηγή: scienceillustrated.gr
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.