Σε έναν από τους πιο γνωστούς μύθους του Αισώπου, που τα παιδιά όλου του κόσμου μαθαίνουν, ένα διψασμένο κοράκι ρίχνει πέτρες μέσα σε μια κανάτα, ώστε να ανέβει η στάθμη του νερού μέσα σε αυτήν και έτσι να μπορέσει να το πιεί.





Τώρα, οι επιστήμονες, έκπληκτοι, ανακάλυψαν ότι ο Αίσωπος μάλλον δεν είχε βγάλει την ιστορία από το κεφάλι του, γιατί πειράματα έδειξαν ότι πράγματι τα κοράκια έχουν την εξυπνάδα να κάνουν ακριβώς αυτό - μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση κατάφεραν να πιάσουν ένα νόστιμο σκουλήκι που επέπλεε στην επιφάνεια!

Προηγούμενες έρευνες έχουν ήδη δείξει ότι η εξυπνάδα των κορακιών - και των συγγενικών ειδών τους- είναι άκρως ανεπτυγμένη (ίσως περισσότερο από κάθε άλλο είδος) και ότι μπορούν να λύνουν προβλήματα και να χρησιμοποιούν εργαλεία για την επίτευξη των στόχων τους, ακόμα καλύτερα και από τους μεγάλους πιθήκους που θεωρούνται οι στενότεροι συγγενείς του ανθρώπου.

Όμως η νέα έρευνα πήγε ένα βήμα παρά πέρα και έδειξε ότι τα πανέξυπνα πουλιά καταλαβαίνουν ενστικτωδώς και τους νόμους της φυσικής (ότι η στάθμη του υγρού θα ανέβει αν ρίξουν πέτρες).

Η ανακάλυψη έγινε από τον ζωολόγο Κρίστοφερ Μπερντ του πανεπιστημίου Κέμπριτζ της Βρετανίας, σε συνεργασία με τον βιολόγο-ψυχολόγο Νάθαν Έμερι του πανεπιστημίου Κουίν Μέρι του Λονδίνου, και δημοσιεύτηκε στο βιολογικό περιοδικό Current Biology.

Τα πειράματα με τέσσερα κοράκια (σταροκόρακες-χαβαρόνια) έγιναν, αντί για την κανάτα του Αισώπου, με την χρήση ενός πλαστικού σωλήνα ύψους 15 εκατοστών, μισογεμάτου με νερό, ενώ δίπλα υπήρχε ένας σωρός από πέτρες.

Τα κοράκια που συμμετείχαν στο πείραμα, είχαν στο παρελθόν ήδη δείξει την εξυπνάδα τους, φτιάχνοντας εργαλεία (αγκίστρια από σύρμα) ή χρησιμοποιώντας ξύλα για να ανοίξουν μια πόρτα. Στο νέο πείραμα, τα κοράκια, αφού κοίταξαν καλά-καλά το σωλήνα με το σκουλήκι μέσα, είτε με την πρώτη (!), είτε με τη δεύτερη προσπάθεια, πέτυχαν να πιάσουν το σκουλήκι που επέπλεε, ανεβάζοντας τη στάθμη του νερού στο σωλήνα, πετώντας μέσα πέτρες.

Είναι αξιοσημείωτο ότι τα πουλιά έριξαν μέσα στο σωλήνα ακριβώς όσες πέτρες χρειάζονταν για να φθάσουν το σκουλήκι με το ράμφος τους και, κυρίως, δεν προσπαθούσαν να το πιάσουν μετά από κάθε πέτρα που έριχναν, αλλά περίμεναν μέχρι που να έχουν ρίξει τον σωστό αριθμό πετρών, πιθανότατα έχοντας κάνει τον σχετικό υπολογισμό από πριν! Και επιπλέον, έχοντας μια ποικιλία πετρών στη διάθεσή τους, τα κοράκια διάλεγαν μόνο τις μεγαλύτερες πέτρες και όχι τις μικρότερες, ώστε να τελειώνουν πιο γρήγορα…

Στο μέλλον οι εντυπωσιασμένοι ερευνητές θα κάνουν νέα πειράματα, αυτή τη φορά με πουλιά που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία χρήσης εργαλείων ή θα δυσκολέψουν τα πειράματα, με υγρά που δεν συμπεριφέρονται όπως το νερό, με υλικά που δεν επιπλέουν κλπ., για να δουν μέχρι που φτάνουν οι ικανότητες των κορακιών. Τα τεστ θα συμπεριλάβουν ακόμα και νήπια ανθρώπων.

«Δεν είναι σίγουρο ότι ακόμα και οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, χωρίς προηγούμενη γνώση των ιδιοτήτων του νερού ή των πετρών» δήλωσε ο Έμερι.

Τα κοράκια σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούν εργαλεία στη φύση, αντίθετα με τα επιστημονικά εργαστήρια όπου κάνουν επίδειξη εξυπνάδας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι στη φύση τα ελεύθερα κοράκια δεν χρειάζεται να βάλουν πολύ παραπάνω μυαλό για να βρουν την τροφή τους, αντίθετα με τα εργαστήρια όπου οι επιστήμονες τους ...κάνουν τη ζωή δύσκολη.

Όπως θα έλεγε και ο Αίσωπος, «η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της εφευρετικότητας»!