Η γυναίκα πρέπει να είναι γενικά αγαθή και κόσµια. Και ποτέ δεν θα είναι τέτοια δίχως αρετή. Γιατί κάθε αρετή που αναφέρεται σε ένα πράγµα, έχει σπουδαιότητα µόνο σχετικά µ' αυτό. Η αρετή της όρασης είναι σπουδαία για τα µάτια, της ακοής για τα αυτιά, του αλόγου για τα άλογα και του ανδρός για τους άνδρες. Έτσι και η αρετή της γυναίκας, για τις γυναίκες. Και σπουδαιότερη αρετή της γυναίκας είναι η σωφροσύνη. Επειδή µε αυτή την αρετή θα µπορεί να τιµά και να αγαπά τον άνδρα της.
Πολλοί ίσως νοµίζουν ότι δεν αρµόζει στη γυναίκα να φιλοσοφεί, ούτε να ιππεύει, ούτε να βγάζει λόγους. Εγώ όµως νοµίζω ότι ορισµένα έργα είναι αποκλειστικά του άνδρα, άλλα της γυναίκας και άλλα ότι είναι κοινά και στους δυο· επίσης µερικά ταιριάζουν περισσότερο στον άνδρα παρά στη γυναίκα, ενώ άλλα περισσότερο στη γυναίκα παρά στον άνδρα. Τα ειδικά καθήκοντα του άνδρα είναι η άσκηση της στρατηγίας, της πολιτικής και οι δηµόσιες οµιλίες. Αποκλειστικά έργα της γυναίκας είναι το νοικοκυριό, η διαµονή στο σπίτι και το καλωσόρισµα και η φροντίδα του άνδρα. Κοινές ιδιότητες που πρέπει να έχουν ο άνδρας και η γυναίκα είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη και η φρόνηση. Και πράγµατι, πρέπει και ο άνδρας και η γυναίκα να έχουν τις αρετές του σώµατος, καθώς επίσης και τις αρετές της ψυχής. Και όπως είναι και στους δυο ωφέλιµη η υγεία στο σώµα, το ίδιο είναι ωφέλιµη η υγεία της ψυχής. Αρετές του σώµατος είναι η υγεία, η ισχύς, η ευαισθησία και η οµορφιά. Από τις αρετές αυτές µερικές είναι πιο οικείο στον άνδρα να τις ασκεί και να τις έχει και άλλες περισσότερο στη γυναίκα. Η ανδροπρέπεια και η φρόνηση ταιριάζουν περισσότερο στον άνδρα και για την ευεξία του σώµατος και για τη δύναµη της ψυχής, ενώ η σωφροσύνη στη γυναίκα.
Γι' αυτό πρέπει να εκπαιδεύεται στη σωφροσύνη και να γνωρίζει η γυναίκα από πόσα και ποια στοιχεία εξαρτάται αυτό το αγαθό. Λέω λοιπόν από πέντε: πρώτον, από την ευσέβεια και το σεβασµό της συζυγικής σχέσης. ∆εύτερον, από το στολισµό του σώµατος. Τρίτον, από τις εξόδους της γυναίκας από το σπίτι της. Τέταρτον, από την αποχή από οργιαστικές τελετές και «µητρωασµούς» (εορτές προς τιµήν της µητέρας των θεών Κυβέλης). Πέµπτον, από την ευλάβεια και µετριοπάθεια στις θυσίες που γίνονται προς τους θεούς. Απ' όλα αυτά το σπουδαιότερο αίτιο και συνεκτικό στοιχείο της σωφροσύνης είναι η αδιάφθορη συζυγική σχέση που δεν µολύνεται από σχέσεις µε άλλους άνδρες.
Γιατί, παραβαίνοντας αυτό, αδικεί πρώτα τους γενέθλιους θεούς και εισάγει στην οικογένεια και στο σόι όχι γνήσια αλλά νόθα τέκνα. Έπειτα, αδικεί τους θεούς της φύσης, που στο όνοµα τους ορκίστηκε µαζί µε τους γονείς και τους συγγενείς της να ενώσει τη ζωή της µε τον άνδρα και να αποκτήσουν νόµιµα τέκνα. Έπειτα αδικεί και την πατρίδα, γιατί δεν µένει πιστή στα καθιερωµένα. Έπειτα, το να παραβαίνει αυτά, για τα οποία µέγιστη ποινή έχει οριστεί ο θάνατος, λόγω της σπουδαιότητας του αδικήµατος, είναι αθέµιτο και ασυγχώρητο, να αµαρτάνει δηλαδή και να ατιµάζει για χάρη της ηδονής. Και η κατάληξη κάθε ατιµίας είναι η καταστροφή. Και πρέπει να σκέφτεται η γυναίκα ότι δεν θα µπορέσει να καθαρθεί από µια τέτοια αµαρτία, ώστε να µπορεί µετά να προσέρχεται στους ναούς των θεών και στους βωούς αγνή και αγαπητή στους θεούς. Γιατί σε τέτοια αδικήµατα και ο θεός είναι ανεξιλέωτος. Το καλύτερο κόσµηµα της ελεύθερης γυναίκας είναι να κάνει ό,τι είναι σωστό και να επιβεβαιώνει µε τα χαρακτηριστικά των παιδιών που φέρνει στον κόσµο την πίστη και την αφοσίωση στον άνδρα της, αν φέρουν τα σηµάδια οµοιότητας µε τον πατέρα που τα έσπειρε. Αυτά λοιπόν για τη συζυγική πίστη.
Τώρα για το στολισµό του σώµατος πιστεύω τα εξής: Πρέπει να είναι λευκοντυµένη, απλή και ανεπιτήδευτη. Και θα είναι έτσι αν δεν φοράει διαφανή και πολύχρωµα ούτε µεταξωτά φορέµατα αλλά σεµνά και λευκού χρώµατος. Έτσι θα αποφύγει τα υπερβολικά στολίδια, την πολυτέλεια και τον καλλωπισµό και δεν θα εµπνεύσει τη µοχθηρή ζήλεια στις άλλες. Χρυσαφικά και σµαράγδια να µη φοράει, γιατί φανερώνουν επίδειξη πλούτου και υπερηφάνεια απέναντι στις γυναίκες του λαού. Πρέπει και η πολιτεία, αν ευνοµείται, να ορίζει αυτά για όλες τις γυναίκες, να βοηθάει µε µια ενιαία νοµοθεσία, έτσι ώστε να αποµακρύνει από την πολιτεία τους τεχνίτες που κατασκευάζουν τέτοια κοσµήµατα.
Και να µη στολίζει το πρόσωπο της µε τεχνητά και ξένα χρώµατα. Αλλά να αρκείται στο φυσικό χρώµα του σώµατος, το οποίο να λούζει µε σκέτο νερό και να φροντίζει να στολίζεται µάλλον µε τη σεμνότητα. Έτσι θα τιµάει και τον άνδρα της και τον εαυτό της.
Και οι έξοδοι της γυναίκας από το σπίτι ας είναι για τις δηµόσιες θυσίες προς τιµήν του πολιούχου θεού, ικετεύοντας τον να προστατεύει την ίδια, τον άνδρα της και όλη την οικογένεια. Έπειτα να µη σηκώνεται και βγαίνει ούτε τη βαθιά νύχτα, ούτε το δειλινό, αλλά την ηµέρα που η αγορά είναι γεµάτη, για να είναι ολοφάνερη η έξοδος της, που πρέπει να γίνεται ή για κάποιο θέαµα ή για ψώνια δικά της, και τότε πάλι µε µια ή το πολύ δυο υπηρέτριες που θα την συνοδεύουν µε κοσμιότητα.
Να προσφέρει λιτές θυσίες στους θεούς και ανάλογα µε τις δυνάµεις της και να αποφεύγει τις οργιαστικές τελετές και τους µητρωασµούς στα σπίτια. Γιατί οι κοινοί νόµοι της πολιτείας απαγορεύουν στις γυναίκες να τελούν τέτοια όργια και για άλλους λόγους, αλλά και γιατί αυτές οι θρησκευτικές τελετές συνοδεύονται µε µεθύσια και εκστασιασµό της ψυχής. Ενώ η οικοδέσποινα και αυτή που έχει την πρωτοκαθεδρία στο σπίτι πρέπει να είναι πάντα σώφρων και άθικτη.
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε τον 6ο αιώνα π.Χ από τη Φίντυς, η οποία ήταν κόρη του Καλλικράτους και μαθήτρια του Πυθαγόρα. Η Φίντυς γεννήθηκε στον Κρότωνα, όπου δίδαξε αργότερα στην εκεί Πυθαγόρεια Σχολή.
Πηγή: phys.uoa.gr
0 comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.