Συνήθως, όταν ακούμε την έκφραση «Στο αντίθετο ρεύμα», το μυαλό μας πάει σε τραγικά αυτοκινητικά ατυχήματα με αποτελέσματα ολέθρια για ανθρώπους και οχήματα.

Τα αίτια πάντα σχεδόν τα ίδια: Υπερβολική ταχύτητα, αντικανονικό προσπέρασμα, ύπνωση, μέθη κλπ. Με δυο λόγια ανθρώπινη ανευθυνότητα στο μέγιστο βαθμό.

Τι συμβαίνει όμως στο δρόμο της ζωής, στην καθημερινότητα;

Λέει ένα πασίγνωστο λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του ’50 στην εισαγωγή του: «Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό, όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει...»

Δεν είναι βέβαιο αν τότε υπήρχαν δρόμοι πολλοί για να τραβήξει κάποιος, σήμερα όμως είναι «φως φανάρι» πως οι επιλογές πορείας ελαχιστοποιούνται και ο μόνος φωταγωγημένος και ορθάνοιχτος δρόμος είναι αυτός που χαράζουν οι πολιτικοοικονομικές εξουσίες σ’ όλον τον πλανήτη που λέγεται ΓΗ.

Επιδιώκουν με όλα τα μέσα να διαμορφώσουν ένα είδος ανθρώπου με τα ίδια χαρακτηριστικά. Τον θέλουν δουλικό, απελπισμένο, απολίτικο, απολιτίστικο, ανιστόρητο, χωρίς ευαισθησίες, ανησυχίες και απόμακρο από τις ανθρωπιστικές αξίες.

Θεωρητικά, ο κάθε άνθρωπος έχει κατοχυρωμένα δικαιώματα και πολλαπλές επιλογές, στη ζωή όμως όλα αυτά καταρρίπτονται.

Τι, κι αν ζούμε στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, πριν 2500 χρόνια; Τι, κι αν τα δικαιώματα στη δουλειά, τη μόρφωση, τον πολιτισμό, την ισότητα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα, στο βασίλειο της Δανιμαρκίας βασιλεύει η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.

Έτσι μετά από 35 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της Δημοκρατίας και ενώ όλοι έταξαν καλύτερες μέρες, φιλολαϊκές πολιτικές, μέτρα υπέρ του πολίτη, βρισκόμαστε σήμερα ένα βήμα πριν το απόλυτο χάος.

Ηγέτες από το πουθενά και για το τίποτε, εξουσίες φίλων, «κολλητών», κουμπάρων, ηγουμένων, μεγαλοφαλαινών, τραπεζιτών, σε ένα μεγάλο φαγοπότι, με το λαό πνιγμένο σε ατελείωτα αδιέξοδα.

Οι αριθμοί ευημερούν, τα παχιά λόγια περισσεύουν, και ο απλός πολίτης και ο τόπος συνολικά πάνε κατά διαβόλου.

Ο πολίτης είναι χρήσιμος και απαραίτητος μια μέρα στα τέσσερα χρόνια, την ημέρα των εκλογών και αυτό, μόνο και μόνο, για να νομιμοποιεί τις πολιτικές αλχημείες και την επομένη γίνεται αυτόματα ο ενοχλητικός παρίας.

Σ’ αυτήν λοιπόν, την «κατηφόρα τη μεγάλη», που μας έχουν οδηγήσει οι επαγγελματίες της πολιτικής και οι εντολοδόχοι τους, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τον πολίτη, παρά να περάσει στο «αντίθετο ρεύμα».

Είναι πράξη απόλυτης και επιτακτικής ανάγκης, στάση υπεύθυνη, αξιοπρεπής, ελπιδοφόρα.

Η απόφαση αυτή είναι μεν δύσκολη για τον καθένα, εμπεριέχει ίσως και ρίσκο, όμως, είναι χίλιες φορές πιο αποτελεσματική από το να περιμένεις το «Θαύμα».

Η κίνηση πολιτών Δήμου Αυλώνος Ευβοίας, χτυπάει από σήμερα το καμπανάκι της αφύπνισης. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Είναι χρέος μας να αναλογιστούμε και να αποφασίσουμε.

Από την εφημερίδα «Η φωνή του πολίτη» - Ελεύθερο βήμα της κίνησης πολιτών περιοχής Δήμου Αυλώνος Ευβοίας – Αρ. φύλλου 1, Απρίλης ‘09

Πηγή: blogofavlonari.blogspot.com