Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε παράθυρα, ντουλάπια ασφαλείας και μπουκάλια φαρμάκων για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε νόμος να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το ξεπερνάμε χωρίς να μας δημιουργούνται ψυχολογικά τραύματα.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από μας να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Δεν είχαμε Playstation, Nintendo, Wii, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Internet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα, μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων μας και τους φωνάζαμε από την πόρτα…Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε τρεις μήνες διακοπές τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατελείωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας την κουβέντα σε κάποιο chat room γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»…συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί.
Πηγή: greekblock.blogspot.com
3 comments
Όντως ωραίες εποχές...
Δημήτρης
Posted on 15 Απριλίου 2009 στις 9:24 μ.μ.
«Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980» τότε και τώρα.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η ζωή μας έχει
Πάρει αυτή την τροπή.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, ενώ τώρα φοβόμαστε καθόμαστε στον καναπέ μας με τις ώρες. Κάναμε ωτο-στοπ και τώρα αν μας σταματήσει κάποιος δεν τον βάζουμε στο αυτοκίνητο μας μην μας σφάξει .
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα, τώρα περνάμε ώρες δουλεύοντας σαν σκυλιά για να παρουμε το πιο πολυτελές αυτοκίνητο για να δείξουμε ότι αξίζουμε κάτι λες και το αυτοκίνητο καθορίζει την αξία του ανθρώπου.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Σήμερα βγαίνουμε σπάνια, όχι για να διασκεδάσουμε αλλά για δείξουμε τα καινούργια μας ρούχα και αυτοκίνητα και να δούμε τι ρούχα και τι αυτοκίνητα έχουν οι άλλοι γύρω μας.
Όταν ήμασταν παιδιά είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το ξεπερνάμε χωρίς να μας δημιουργούνται ψυχολογικά τραύματα. Τώρα που μεγαλώσαμε όταν χωρίζουμε με κάποιον τον θυμό μας τον πληρώνει ο επόμενος.
Δεν είχαμε Playstation, Nintendo, Wii, 99, υπολογιστές ή Internet και τα αγοράσαμε όλα όταν μεγαλώσαμε. Εμείς είχαμε φίλους, τώρα δεν έχουμε πια γιατί δεν προλαβαίνουμε να τους δούμε. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε τώρα δεν βγαίνουμε γιατί παίζουμε playstation , και βλέπουμε τηλεόραση .
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας την κουβέντα σε κάποιο chat room γράφοντας ; ) : D : P
Τώρα δεν ρίχνουμε τα κορίτσια γιατί φοβόμαστε την απόρριψη και την δέσμευση και δεν κάνουμε μόνιμες ή αποκλειστικές σχέσεις
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»…συγχαρητήρια! Πέρασες μια πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία .
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί, αλλά τι απέγινε αυτό το παιδί τώρα, και γιατί κατάντησε έτσι;
Posted on 16 Απριλίου 2009 στις 9:00 μ.μ.
Φιλε μου μπορω να σεβαστω την γνωμη σου, αλλα καθε εποχη εχει και τα αρνητικα της.
Εγω γεννηθηκα το 1981 και δυστυχως εφαγα στην μαπα τον κοσμο που εσεις, οι πιο μεγαλοι στην ηλικια καταφερατε....
Που σημαινει ολοι οι δασκαλοι μου στο σχολειο εχαναν λαδια απο παντου.. ειχαν την ιδεα οτι διδασκουν στο Χαρβαρντ και οχι σε γυμνασιο και Λυκειο!!!
Μετα το απολυτηριο λυκειου ολοι οσοι ειμαστε γεννημενοι μετα το 1980 φαγαμε τα δικα σας "κοπρανα"... για παραδειγμα ολοι οι ασχετοι χωρις εκπαιδευση που γεννηθηκαν πριν το 1980 ειχαν βρει μια θεση στο Δημοσιο ή δουλεια μεσω Ρουσφετιων...
"Ο κουμπαρος του θειου ξερει τον υπουργο και θα σε βολεψει"
Με τετοιους ασχετους λαπαδες και καραγκιοζιδες ειχαμε να κανουμε!!
Που ουτε δουλεια δεν εβρησκα!! Διοτι δεν γουσταρω να φιλω κατουρημενε ποδιες!!!
Οποιος εκανε ρουσφετια με την δικια σας γενεια ειναι ακομα και σημερα στο ετος 2009 βολεμενος!
Αυτα που γραφεις μπορει να ειναι σωστα και καλα... αλλα μονο για την εποχη που εισασταν παιδια!
Οι σημερινοι 24χρονοι βρησκουν την δουλεια την οποια σπουδασαν!!!
Δεν ειχανε κανεναν κομπλεξικο καθηγητη 50-60-70 χρονο καθηγητη για να τους κανει την ζωη κολαση!!!
Τα δικα σας σκατα τρωμε ολοι οσοι ειμαστε σημερα 27 μεχρι 29 χρονων!!!
Δεν ξερω κανεναν που ειναι μεγαλυτερος απο 30 χρονων και δεν εχει ρουσφετιασει!!!
Ολοι οι φιλοι μου σπουδασαν στο ΑΠΘ, χημικο, ιατρικη κ.τ.λ. και βρησκουν δουλεια μονο σαν ταξιτζιδες και σκουπιδιαριδες... διοτι ολοι αυτοι που κατεχουν τα σωστα ποστα ειναι καραγκιοζιδες ανω των 30, ασχετοι που βρηκαν δουλεια μεσω θεληματων!
Συνχαρητιρια σου για την αγνομοσυνη σου!! Για εσενα και για ολους τους αεριτζιδες στην γενια σου!
Posted on 24 Ιουλίου 2009 στις 2:03 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, τα σχόλιά σας να μην περιέχουν βωμολοχίες, να μην είναι γραμμένα σε greeklish και με κεφαλαία γράμματα και να μην περιέχουν οποιοδήποτε διαφημιστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα δημοσιεύονται. Για οποιαδήποτε απορία ανατρέξτε στους όρους χρήσης του ιστολογίου.